بررسی ضعف در عملکرد پرونده های ارجاع شده به وکلای تسخیری در تئوری بنتوئیسم

حق استفاده از وکیل، از ضروریات رسیدن به عدالت کیفری و یکی از موارد اصول دادرسی عادلانه است. در برخی از موارد اشخاص به دلیل عدم استطاعت مالی، توانایی استخدام وکیل را ندارند. قانونگذار برای جلوگیری از تضییع حقوق اشخاص در این موارد، وکیل تسخیری را پیش بینی نموده است. اما ضعف در عملکرد وکلای تسخیری موجب شده است تا هدف قانونگذار از ایجاد وکالت های تسخیری تحقق نیابد. در این پژوهش با استفاده از مطالعات صورت گرفته در خصوص وکالت های تسخیری و جای گذاری آن در بنتوئیسم، سعی در ارائه راهکاری برای بهبود عملکرد وکلای تسخیری و تحقق هدف قانونگذار از ایجاد این نهاد شده است. یافته های این پژوهش حاکی از این است که ضعف در عملکرد وکلای تسخیری ناشی از عدم توازن میان وضعیت های «من اکنون»، «من آینده»، «مای اکنون» و «مای آینده» در بنتوئیسم است. ایجاد توازن بین وضعیت های چهار گانه با تاسیس نهادی مستقل، تحت عنوان «وکیل مدافعان تسخیری» صورت می پذیرد. رفع الزام وکلا در قبول پرونده های تسخیری و سپردن این پرونده ها به وکلایی که نفع شخصی خود را در اعادی نظم لطمه دیده جامعه می بینند باعث بهبود عملکرد وکالت های تسخیری می گردد.

Keywords:

عدالت کیفری , دادرسی عادلانه , وکیل تسخیری و بنتوئیسم.