نقش انتقال و ربایش ذخایر ژنتیک گیاهی و جانوری از سایر مناطق دنیا در توسعه صنعت و کشاورزی

پدیده انتقال و یا حتی سرقت ذخایر ژنتیک هم زمان با پدیده اهلی کردن گیاهان و جانوران و نیز به آشنایی نوع بشر با کشاورزی آغاز گشت. با ایجاد حوزه های تمدنی بزرگ مانند ایران، چین، مصر، یونان و روم و نیز برقراری تجارت و داد و ستد میان ان ها روند انتقال و سرقت ذخایر ژنتیک گیاهی و دامی گسترش یافت. در طول تاریخ حتی مجازات های خشن و مرگباری که توسط دولت ها بر جلوگیری از سرقت این ذخایر بیولوژیک وضع شد در طولانی مدت نتوانست جلوی این روند را بگیرد. داستان سرقت کرم ابریشم از کشور چین و انتقال آن به سایر نقاط دنیا مثال معروفی در این زمینه است. همچنین ممنوعیت استفاده از گیاه جینسینگ که فقط مختص استفاده سلاطین بود به تدریج از بین رف و کشت آن به سایر کشورها تسری پیدا کرد. بروز جنگ های طولانی مدت و اشغال اراضی طرفین درگیری باعث آشنایی و انتقال ذخایر زیستی برای طرف متقابل می شد. برای مثال در جنگ های میان امپراطوری هخامنشی و یونان بود که یونانی ها با گیاهی یونجه آشنا شدند و نام «علف ماد» (اشاره به قوم ایرانی ماد) را برآن نهادند. به طوری که اسم جنس این گیاه که مدیکاگو نام دارد برگرفته از نام قوم ایرانی ماد است. همچنین منطقه زاگرس و به ویژه لرستان محل تربیت و اهلی سازی اسب بوده و از این منطقه اسب به بسیاری از نقاط دیگر انتقال یافته است. گاهی اوقات کشورهای مقصد به قدری در اصلاح و پرورش گونه های انتقال یافته کوشش و تلاش به عمل اورده اند که مردم دنیا آن گونه خاص را به نام کشور مقصد می شناسد.