تبیین حس تعلق به مکان در طراحی مراکز نگهداری از کودکان بی سرپرست با تاکید بر مهارت های زندگی خانوادگی

با توجه به بحران های هویتی و شخصیتی کودکان بی سرپرست به دلیل عدم داشتن خانواده و زندگی در مراکز نگهداری از این کودکان این پژوهش سعی بر آن دارد تا با نگاهی متفاوت به مراکز نگهداری از کودکان بی سرپرست و با راهکارهای معماری نقش احساس تعلق را در محیط زندگی آنان افزایش داده و باعث تقویت مهارت های فردی و اجتماعی آنان شد ، بدین منظور به روش توصیفی_تحلیلی و با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای و بررسی شواهد و مدارک اسنادی ابتدا به شناسایی ارکان اصلی موضوع شامل: کودک و خانواده ، کودکان بی سرپرست و مشکلات آنها، احساس تعلق به محیط و نحوه ی ارتباط آن با محیط زندگی پرداخته شده و سپس عوامل شکل دهنده حس مکان که شامل عوامل اجتماعی، فرهنگی ، فردی و عوامل کالبدی هستند مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و در نهایت برای نتیجه گیری نموداری ارائه شده است که نحوه ی چگونگی ارتباط بین مشکلات کودکان بی سرپرست و افزایش حس تعلق خاطر را نمایش میدهد و همچنین با ارائه ی جدولی تمام عوامل شکل دهنده ی حس مکان که به صورت مستقیم و غیر مستقیم در افزایش احساس تعلق کودکان در محیط تاثیرگزار هستندرا بررسی نموده و به ارائه راهکارهای معماری پرداخته است .

Keywords:

کودکان بی سرپرست , احساس تعلق , حس مکان , مهارت های زندگی