آسیب شناسی نظام ارزشیابی توصیفی در فرآیند مدیریت و برنامه ریزی در رسیدن به اهداف آموزشی با تاکید بر سند تحول بنیادین

پژوهش حاضر با هدف بررسی تعیین آسیب نظام ارزشیابی توصیفی در رسیدن به اهداف آموزشی با تاکید بر سند تحول بنیادین(مطالعه موردی آموزش و پرورش استان آذربایجان غربی) است. روش تحقیق در پژوهش حاضر روش آمیخته که شامل روش کمی و کیفی می باشد، داده ها در بخش کمی پژوهش از طریق پرسشنامه محقق ساخته و سنجش نگرش معلمان از میزان تحقق اهداف ارزشیابی کیفی - توصیفی و در بخش کیفی با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار یافته گردآوری شدند. برای تحلیل داده های کمی از روش های توصیفی و استنباطی استفاده شد بدینگونه که در بخش تحلیل توصیفی از روشهای آماری جدول فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد و به منظور تحلیل استنباطی داده های به دست آمده از آزمون t تک نمونه ای و برای تحلیل داده های کیفی از تحلیل محتوایی استقرایی و روش کد گذاری استفاده شد. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه معلمان پایه چهارم، پنجم و ششم مقطع ابتدایی استان آذربایجان غربی است که در مجموع ۱۳۰ پرسشنامه با روش سرشماری توزیع شده است و به منظور بسط دهی و افزایش گستره پژوهش و تحلیل بیشتر طرح ارزشیابی کیفی - توصیفی ۳۵ مصاحبه به صورت نمونه گیری هدفمند انجام شد. نتایج بدست آمده از ابزار پژوهش (مصاحبه و پرسشنامه) نشان دهنده آن است که به طور کلی از دیدگاه معلمان ابتدایی ارزشیابی توصیفی در تحقق اهداف، بهبود کیفیت یادگیری دانش آموزان، تاکید بر اهداف آموزش و پرورش به جای تاکید بر محتوای کتابها، فراهم نمودن زمینه مناسب برای حذف حاکمیت مطلق امتحانات پایانی و افزایش بهداشت روانی محیط یاددهی - یادگیری تاثیر مطلوبی داشته است و تنها هدف حذف فرهنگ بیست گرایی دانش آموزان در حد نامطلوب ارزیابی شد. با تحلیل یافته های حاصل از مصاحبه ها نیز مزایا و موانع ارزشیابی توصیفی مشخص شدند. در نهایت با توجه به یافته های پژوهش، راهکارها و پیشنهاداتی برای بهبود وضعیت موجود برنامه ارزشیابی کیفی توصیفی در سطح هر یک از اهداف ارزشیابی کیفی - توصیفی پرداخته شد.

Keywords:

آسیب شناسی , ارزشیابی آموزشی , ارزشیابی توصیفی.