اثر بخشی درمان شناختی- رفتاری بر اضطراب و انگیزش تحصیلی کودکان مقطع دبستان

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش درمان شناختی- رفتاری بر اضطراب، انگیزش تحصیلی کودکان دبستانی انجام شد. تجزیه وتحلیل ها با استفاده از داده های استخراج شده از ۶۰ پرسشنامه جمع آوری شده از دانش آموزانشرکت کننده در کلاس های درمان شناختی- رفتاری در مدارس منطقه ۵ آموزش و پرورش در شهر تهران انجام شد.پس از جمع آوری داده ها در دو گروه آزمایش و کنترل ، با استفاده از تحلیل کوواریانس میانگین های تعدیل شده هر دوگروه با یکدیگر مقایسه شد. تحلیل ها نشان داد که، میانگین اضطراب پس آزمون از میانگین اضطراب پیش آزمون درگروه دانش آموزان دارای آموزش درمان شناختی- رفتاری کمتر است. در واقع انجام تمرینات درمان شناختی- رفتاری تا حدودی موجب کاهش اضطراب کودکان دبستانی مورد مطالعه شده است. در صورتیکه در دانش آموزان گواه میانگیناضطراب پس آزمون از میانگین اضطراب پیش آزمون مقدار بسیار کمی نسبت به پیش آزمون کاهش یافته و در واقعتفاوت محسوسی نداشته است. همچنین بررسیها نشان داد که در تمام زیر مقیاس های اضطراب نمره گروه دارایتمرینات درمان شناختی- رفتاری نسبت به گروه دانش آموزان گواه کمتر شده است. همچنین نتایج نشان داد که در گروه دانش آموزان دارای آموزش درمان شناختی- رفتاری میانگین انگیزش تحصیلی پس آزمون از میانگین انگیزش تحصیلی پیش آزمون در گروه دانش آموزان دارای آموزش درمان شناختی- رفتاری بیشتر شده است. می توان گفت که این تغییر افزایشی نتیجه انجام تمرینات درمان شناختی- رفتاری در این دانش آموزان است چون در دانش آموزان گواه میانگین انگیزش تحصیلی در پس آزمون کاهش یافته است. بطور کلی نتیجه بدست آمده نشان می دهد که تمرینات وآموزشهای درمان شناختی- رفتاری در دانش آموزان موجب ایجاد آرامش روانی و تمرکز ذهنی بالایی می شود و در کنار آن موجب افزایش انگیزه تحصیلی دانش آموزان نیز می شودکه این امر به نوبه خود موجب بهبود وضعیت انگیزشتحصیلی دانش آموزان در مقابله و سختیهای و مشکلات آموزشی شده و همچنین موجب کاهش اضطراب دانش آموزاندبستانی می شود.

Keywords:

درمان شناختی رفتاری , اضطراب , انگیزش تحصیلی , کودکان دبستانی