بررسی تاثیر کاربرد اسید آمینه، اسید فولویک و عصاره جلبک دریایی در شرایط نرمال و تنش خشکی بر خصوصیات کمی و کیفی گندم در منطقه بهبهان

به منظور بررسی اثر کاربرد محرک های رشد گیاهی بر خصوصیات کمی و کیفی گندم در شرایط نرمال تنش خشکی، آزمایشی به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی بهبهان به مدت یک سال زراعی (۹۷-۱۳۹۶) اجرا شد. کرت اصلی دور آبیاری در دو سطح ۷۰ و ۱۳۰ میلی متر تبخیر تجمعی از تشتک تبخیر کلاس A و کرت فرعی در چهار سطح شامل کاربرد محرک های رشد گیاهی اسید آمینه، اسید فولویک و عصاره جلبک دریایی و شاهد (کاربرد کودهای شیمیایی مطابق آزمون خاک) بودند. اسید آمینه، اسید فولویک و عصاره جلبک دریایی بصورت محلول پاشی با غلظت ۵ در هزار در دو مرحله پنجه زنی و ظهور سنبله استفاده شدند. محرک های رشد صرف نظر از نوع ماده مصرفی سبب افزایش معنی دار عملکرد دانه نسبت به شاهد گردید. بیشترین ارتفاع بوته، عملکرد و اجزای عملکرد و دانه در مصرف اسید آمینه بدست آمد. مصرف اسید آمینه باعث بیشترین افزایش معنی دار نیتروژن، پتاسیم و آهن دانه نسبت به شاهد شد در حالی که عصاره جلبک دریایی باعث حداکثر افزایش معنی دار فسفر، روی و منگنز دانه نسبت به شاهد گردید. تنش خشکی باعث کاهش معنی دار ارتفاع بوته، تعداد سنبله در متر مربع، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و عناصر غذایی دانه شد. هم چنین تنش خشکی باعث کاهش معنی دار عناصر غذایی دانه شد. اثر متقابل دور آبیاری و کاربرد محرک های رشد بر روی عملکرد دانه نشان داد که مصرف محرک های رشد نه تنها سبب جبران تنش خشکی شدند، بلکه کاربرد اسید آمینه و جلبک دریایی در شرایط تنش خشکی موجب افزایش معنی دار عملکرد دانه نسبت به عدم مصرف این ترکیبات در شرایط آبیاری مطلوب شدند. بنابراین، استفاده از اسید آمینه یا جلبک دریایی به عنوان راهکاری مناسب جهت افزایش عملکرد گندم در شرایط نرمال و تنش خشکی توصیه می شوند.

Keywords:

آبیاری , اجزای عملکرد , عملکرد , عناصر غذایی , محرک رشد