بررسی عوامل موثر بر مقبولیت سیاست های مدیریت تقاضای حمل و نقل

مقبولیت سیاست های مدیریت تقاضای حمل و نقل (TDM) تاثیر عمده ای بر امکان اجرای سیاست ها دارد. به طوری که سیاست های مدیریت تقاضای حمل و نقل که باعث کاهش استفاده از خودروهای شخصی شود اگر به اندازه کافی قابل قبول شهروندان نباشد، استفاده نمی گردند. اگرچه در بسیاری مطالعات عوامل موثر بر مقبولیت هر سیاست ویژگی های اقتصادی - اجتماعی، ویژگی های سفر و سطح سیاست و نگرش هایی مانند درک از عدالت، آزادی و کارایی ناشی از بکارگیری یک سیاست شناسایی شده اند. اما اثرات این نگرش ها و متغیرهای اجتماعی-اقتصادی بصورت همزمان سنجیده نشده است. در این مطالعه با استفاده از ۵۳۵ پرسشنامه در محدوده مرکزی شهر تهران، مقبولیت سیاست ها قیمت گذاری ورود به محدوده مرکزی، پارکینگ و کاهش زمان دسترسی به حمل و نقل همگانی مورد بررسی قرار گرفته است. در این راستا از مدل سازی همزمان متغیر نهان درکاز عدالت، آزادی و کارایی سیاست ها و متغیر نهان مقبولیت سیاست ها استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که قیمت گذاری ورود به محدوده مرکزی مهمترین عامل موثر در مقبولیت مجموعه سیاست ها است. از طرف دیگر، متغیرهای دیگری مانند دسترسی به پارکینگ در محل کار، ارزش خانه و ماشین افراد و مالکیت موتور سیکلت تاثیر معناداری در مقبولیت بودن سیاست های TDM دارد.

Keywords:

مدیریت تقاضای حمل و نقل , مقبولیت سیاست ها , متغیر نهان , عدالت درک شده , آزادی درک شده , کارایی درک شده