رابطه تفکر انتقادی با خودتنظیمی تحصیلی دانش آموزان ابتدایی دوره دوم منطقه نوبران در سال تحصیلی ۹۸-۹۹

هدف اصلی این پژوهش رابطه تفکر انتقادی با خودتنظیمی تحصیلی دانش آموزان ابتدایی دوره دوم منطقه نوبران می باشد . روش تحقیق از نظر نوع هدف کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده ها میدانی و از نظر نحوه اجرا توصیفی از نوع همبستگی است.جامعه آماری تحقیق حاضر ، کلیه دانش آموزان ابتدایی دوره دوم منطقه نوبران می باشد که بر این اساس جامعه آماری شامل ۴۵۰ دانش آموز ۲۲۶ پسر و ۲۲۴دختر می باشد.حجم نمونه براساس جدول مورگان ۲۰۷ دانش آموز که ۱۰۴ پسر و ۱۰۳ دختر می باشند. روش نمونه گیری به روش نمونه گیری طبقه ای نسبی می باشد. روش گردآوری داده ها از روش کتابخانه ای و میدانی می باشد. ابزار گردآوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد می باشد که پرسشنامه ۳۳ سوالی تفکر انتقادی ریکتس((۲۰۰۳ و پرسشنامه ۱۴ سوالی خودتنظیمی تحصیلی بوفارد (۱۹۹۵) تنظیم شده است. روایی پرسشنامه از طریق تایید استاد راهنما حاصل شده است و ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه ها به ترتیت تفکر انتقادی ۰۰/۹۴ و خودتنظیمی تحصیلی ۰/۹۲ می باشد. . آزمون فرضیات با توجه به ماهیت پژوهش از روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام شده است. بین تفکر انتقادی با خودتنظیمی تحصیلی دانش آموزان ابتدایی دوره دوم رابطه وجود دارد.

Keywords:

تفکر انتقادی , خودتنظیمی تحصیلی , دوره دوم ابتدایی