تاثیر اجرای آموزش فلسفه به کودکان بصورت اجتماع پژوهشی بر میزان خودتصحیحی در دانش آموزان دختر پایه چهارم ابتدایی شهر ملایر

پژوهش حاضر با هدف تاثیر اجرای آموزش فلسفه به کودکان بصورت اجتماع پژوهشی بر میزان خودتصحیحی در دانش آموزان دختر پایه چهارم ابتدایی شهر ملایر صورت گرفت. روش این پژوهش روش شبه آزمایشی و از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دخترپایه چهارم ابتدایی شهرستان ملایر می باشد. به منظور انجام نمونه تعداد ۳۰ نفر دانش آموز به روش تصادفی ساده در ۲ گروه ۱۵ نفره (یک گروه آزمایشی و یک گروه گواه) جایگزاری می شوند. جهت جمع آوری داده ها از مصاحبه ساختارمند استفاده شد. روایی این پرسشنامه براساس روایی محتوایی، براساس نظر متخصصین مورد تایید قرار گرفت و پایایی آن براساس آلفای کرونباخ ۰/۸۵ صدم محاسبه گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی شاخصهای فراوانی، درصد، انحراف معیار، میانگین و از آمار استنباطی تحلیل کواریانس و به منظور استفاده از آزمون های پارامتریک از آزمون لون و برای بررسی نمره اختلافی یا میانگین گروه آزمایش و کنترل به آزمون t با دو نمونه مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که اثر پیش آزمون معنیدار است و با حذف اثر پیش آزمون مشاهده میشود بین گروه کنترل و آزمایش از نظرخودتصحیحی تفاوت معنیداری وجود دارد. بنابراین میتوان گفت آموزش فلسفه به کودکان بصورت اجتماع پژوهشی بر میزان خودتصحیحی دانش آموزان تاثیر معنی داری داشته است.

Keywords:

آموزش فلسفه به کودکان , اجتماع پژوهشی , خودتصحیحی , دانش آموزان ابتدائی