بررسی ظرفیتهای استان اصفهان به منظور ایجاد کانونهای کشاورزی پایدار

کشاورزی ارگانیک به علت تأثیر شگرفی که در طولانی مدت بر افزایش سودهی و کاهش هزینه ها خواهدداشت،بسیار مورد توجه قرار گرفته است. لذا گذار کشاورزی پایدار ضرورتی گریز ناپذیر می باشد. در این تحقیق ظرفیت های استان اصفهان به منظور ایجاد کانون های کشاورزی پایدار بررسی میگردد. به این منظور سه شهر اصفهان، فریدون شهر و کاشان با سه شرایط آب و هوایی متفاوت در استان اصفهان به عنوان نمونه انتخاب شده اند. شرایط فرآوری محصول شامل عملیات کاشت، داشت و برداشت محصولات زارعی و همچنین میزان توسعه صنعتی و آلودگی هوا در این سه منطقه مورد بررسی قرار میگیرد. نتایج حاکی از آن است که شهر اصفهان به دلیل عملکرد بالای محصولات، استفاده از ارقام اصلاح شده و مصرف بیش از نیاز نهاده های کشاورزی از قبیل کودها و علف کش ها و آفت کش ها و همچنین وجود کارخانجات و صنایع بزرگ نظیر ذوب آهن، فولاد مبارکه و ... دسترسی به کشاورزی پایدار در این شهر کاری دشوار و تاحدودی دست نیافتنی است. در منطقه کاشان و اردستان شرایط ایجاد کانون های کشاورزی پایدار در مقایسه با اصفهان از وضعیت مناسب تری برخوردار است؛ اما بهره برداری بی رویه از منابع آب موجب افت آب های زیرزمینی گشته و کیفیت آن تنزل یافته است. لذا در این منطقه نیز دسترسی به کشاورزی پایدار به سختی امکان پذیر است. در مناطق سرد استان نظیر فریدون شهر و داران به دلیل مصرف کم نهاده ها و بهره گیری از ارقام محلی در برخی از محصولات و عدم وجود صنایع و کارگاه های صنعتی بزرگ تا حدودی دسترسی به کشاورزی پایدار را امکان پذیر نموده است.

Keywords:

کشاورزی پایدار , اصفهان , فریدونشهر و کاشان