تراریخته از منظر فقه و اخلاق

مانند هر فناوری نوظهور، نگرانی و جنبه های اخلاقی در موضوع تراریخته هم مطرح است. برخی از این نگرانی ها مبنای درستی داشته و مربوط به مخاطرات احتمالی و جنبه های احتیاطی این فناوری است در حالی که سایر نگرانی ها نتیجه اطلاعات نادرست و هیجانات اجتماعی می باشد . نگرانی های علمی در مورد این دسته از محصولات هم قابل تامل می باشد. پیشرفت ها و دستاوردهای علمی در تمامی زمینه ها، از جمله پزشکی، تنها زمانی می توانند مورد قبول باشند که برابر موازین و ملاحظات اخلاقی و همراه با احترام به خودمختاری، عدالت فردی و اجتماعی و باورهای فرهنگی و قوانین خاص جوامع مختلف انسانی، به کار برده شوند . یکی از شروطی که در استفتائات فقهای معاصردر مسئله تراریخته به چشم می خورد، شرط عدم ضرر می باشد. ایشان در تمامی مراحل اعم از تولید، توزیع و مصرف تراریخته این شرط را مطرح نموده و حکم جواز را مشروط به آن می دانند

Keywords:

اخلاق زیستی , فقه , تراریخته , ژنتیک