شگردهایی سینمایی فردوسی

خداوندگار حماسه با اشراف کامل بر قابلیت های نمایشی، در گستره بسیار وسیعی از اشتراکات وتوانمندی های سینمایی در مسیر بیش باورپذیری ذهنیت مخاطبان خود، بهره جسته و ادراک هنریآن ها را جهت رسیدن به تصاویر عینی و بصری که جوهره هنر اوست، یاری نموده است. از دیگرسو ماهیت مفاهیم عینی و ملموس حماسه باعث می شود تا نسبت به مفاهیم عمیق و شهودیعرفانی، قابلیت نمایشی و به همان نسبت در اقناع کنندگی و برانگیختن قوی تر بعد عاطفی، تاثیریمستقیم داشته باشد. تصویرسازی های فردوسی غنای بصری و دراماتیکی خاصی دارد که در سینمانیز رد پای آن به وفور یافت و دیده می شود. برآیند و شواهد این مقاله نشان می دهد که فردوسی ازماهیت تصویری و سینمایی و ظرفیت های آن در بیان و تبیین احساس، عاطفه و اندیشه، آگاهیدرخوری داشته و در انتقال تصویر ادبی و ذهنیت هنری خود، با استفاده از پتانسییل ها و ابزارهایسینمایی، فراتر از دید نمایش تئاتری و نقاشی، نسبت به زمان خود ، بسیار درخشان و قابل تاملعمل نموده است. در این جستار که با رویکرد کتابخانه ای و به روش تحلیلی- توصیفی فراهم شده است، ضمن معرفی تصویر و تصویرپردازی شاعر جان و خرد، استفاده خلاقانه و هنرمندانه او ازشگردهای سینمایی در این داستان (نماپردازی، رنگ، حرکت، گفت وگو، شخصیت پردازی،روایت گری و پایان بندی مناسب) بررسی و نموده می شود.

Keywords:

شاهنامه , قابلیت سینمایی , تصویرسازی , غنای بصری