سب کشناسی تطبیقی نامه های سیاسی امیرکبیر و امام خمینی (ره) در لایه نحوی

امیرکبیر، از رجال دولتی قاجار است که در مدتی اندک، اقدامات اصلاحی مهمی جهت بهبودامور کشور انجام داد. از اسناد باقی مانده ایشان، نامه های سیاسی وی است که نشان دهنده سبکنگارش مکاتبات ایشان می باشد. امام خمینی نیز از اشخاص برجسته انقلاب اسلامی است کهاندیشه، کلام و ویژگی های شخصیتی اش، به آثارش سب متفاوتی بخشیده است. نامه های سیاسیامیرکبیر و امام خمینی نگارشی از نوع نثر مرسل و ساده فارسی دارد که آنها برای بیان مقاصد خوداز نگارشی عامیانه استفاده کرده اند. ویژگی های مشترک سبک نحوی نامه های امیرکبیر و امامخمینی عبارت است از: جملات به صورت گفتاری نگارش شده است. محاوره ای و گفتاری بودننحو جملات، مهم ترین ویژگی دستوری نامه های ایشان محسوب می شود. جملات دعایی عربیبخش اندکی از بسامد دستوری را به خود اختصار داده است. وجه بارز ساختار نحوی نامه ها،دوری از تکلف و لفاظی های زبانی است. جملات، ساده، روشن، گویا و صریح است. تاکید ایشانبر سادگی جملات می باشد، و به عبارت پردازی و جمله بندی متکلفانه توجهی نداشته اند. جملاتعربی دعایی بخش اندکی از بسامد دستوری را به خود اختصار داده است. ایشان به سب نحویتوده مردم خود را نزدی می کنند. آموزش به ویژه تحصیل در حوزه علمیه و نقش مرجعیت ازدلایل داشتن لحن و سبک محاوره ای نامه های امام می باشد. ایشان از جملات عربی به قصد تمثیلو استشهاد استفاده می کند. کاربرد کلمات عربی و سایر اصطلاحات فقهی- حقوقی، در نامه هایامام خمینی نسبت به نامه های امیرکبیر بیشتر استفاده شده است.

Keywords:

امیرکبیر , امام خمینی , سب شناسی , نامه سیاسی , لایه نحوی