بررسی رابطه بین ترس از شکست و خودکنترلی با تعلل ورزی تحصیلی در دانش آموزان مقطع متوسطه

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین ترس از شکست و خودکنترلی با تعلل ورزی تحصیلی در دانش آموزان مقطعمتوسطه بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم شهر قوچان در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ بود که ۲۹۳۵۰ نفر بودند. با استفاده از جدول کرجسی و مورگان حجم نمونه ۳۷۹ نفر تعیین شد. برایانتخاب نمونه از بین مدارس جامعه آماری به روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای ۸ مدرسه انتخاب و از هر مدرسه۵ کلاس انتخاب شد سپس از هر کلاس ۱۰ نفر به عنوان نمونه نتخاب شد که در نهایت نمونه ای به حجم ۳۸۰نفر انتخاب شد و پرسشنامه تعلل ورزی تحصیلی سولومون و راث بلوم (۱۹۸۹)، پرسشنامه فرم کوتاه خود کنترلیتانجنی و همکاران (۲۰۰۴)، و پرسشنامه ارزیابی ترس از شکست کانروی (۲۰۱۰) را تکمیل کردند. برای تحلیل دادهها، از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۱ تحلیل شدند.نتایج پژوهش نشان داد که ترس از شکست و خودکنترلی هر دو پیش بینی کننده تعلل ورزی تحصیلی هستند، بهعبارت بهتر، وجود ترس از شکست بیشتر و خودکنترلی کمتر در افراد، احتمال تعلل ورزی تحصیلی در آنها را افزایشمی دهد. همچنین نتایج نشان داد که بین ترس از شکست و خودکنترلی با تعلل ورزی تحصیلی رابطه معناداری وجود دارد.

Keywords:

ترس از شکست , تعلل ورزی تحصیلی , خودکنترلی