تاثیر برخی از ویژگیهای دامنه بر ظهور آب کندها در مراتع جنوب غرب استان همدان

فرسایش آبکندی یکی از مهم ترین انواع فرسایش آبی است که مطالعه آن با توجه به ایجاد رسوب و فرسایش شدید خاک، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. پژوهش حاضر به منظور تعیین روابط بین مشخصات دامنه ها بر گسترش فرسایش آبکندی در اراضی مرتعی منطقه کنجوران، واقع در جنوب غرب استان همدان انجام گردید. کمترین و بیشترین شیب دامنه به ترتیب ۴,۳۵ و ۱۰ ,۱۳ درصد به دست آمد، کمترین و بیشترین میزان تراکم آبکندها در حوضه ۱۵,۳۶ و ۴۰,۱۹ کیلومتردرکیلومتر-مربع است. مقدار میانگین ضریب گردی میلر، نسبت کشیدگی، ضریب شکل و ضریب گراولیوس به ترتیب ۰,۶۷، ۰,۷۱، ۰,۴۰ و ۱,۲۲ بود. اندازه شیب خالص و ناخالص آبراهه به ترتیب برابر با ۳,۹ و ۸,۸ به دست آمد. همبستگی معنیداری بین تراکم آبکند با ویژگیهای دامنه وجود ندارد. پس به این منظور راهکارهای حفاظتی آب و خاک به منظور جلوگیری از گسترش آب-کندها در این منطقه میتواند مفید باشد.

Keywords:

فرسایش آب کندی , مشخصات دامنه ها , تراکم آب کند , ضریب شکل , ضریب گراولیوس