تاثیر روشهای ریکاوری ماساژ،حرکات کششی، دویدن و راه رفتن بر توان بی هوازی و خستگی جودوکاران نخبه

هدف از این پژوهش تاثیر روشهای مختلف ریکاوری بر توان بی هوازی، خستگی جودوکاران نخبه بود. نمونه آماری را ۳۲جودو کار نخبه با دامنه سنی ۱۹ تا ۲۶ سال تشکیل دادند.آزمودنیها به چهار گروه ۸ نفری تقسیم شدند و بعد از انجام پروتکل تمرینات جودو به مدت ۶۰ دقیقه انواع ریکاوری را انجام دادند (دویدن، راه رفتن، حرکات کششی، ماساژ) و قبل و بعد از آزمون وینگیت انجام شد. برای تحلیل آماری فرضیه ها از آزمون Anova و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرمافزار spss نسخه ۲۰ انجام گرفت.یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد روشهای ریکاوری ماساژ، کششی و راه رفتن جودوکاران نخبه موثر است. همچنین روش ریکاوری ماساژ و کششی بهتر از راه رفتن بوده است؛ اما ریکاوری دویدن تاثیر کمتر از سایر روشها است. فقط روش های ریکاوری ماساژ بر میزان خستگی جودوکاران نخبه موثر بوده است؛ و روش ریکاوری کششی، راه رفتن و دویدن هیچکدام موثر نبوده ؛ و همچنین روشهای ریکاوری ماساژ، کششی و راه رفتن و دویدن بر توان بیهوازی عضله جودوکاران نخبه موثر بوده ؛ اما بین روش ریکاوری ماساژ و کششی تا حدی بهتر از راه رفتن و دویدن بوده ؛ و ریکاوری دویدن تاثیر کمتر نسبت به سایر روشها داشته است.نتیجه گیری: با توجه به تاثیر روش ریکاوری ماساژ بر خستگی ،توان بیهوازی بهتر است که مربیان از روش ماساژ جهت برگشت به حالت اولیه استفاده کنند.

Keywords:

روشهای مختلف ریکاوری , خستگی , لاکتات خون , توان بی هوازی