مسئولیت مدنی ناشی از پسماندهای بهداشتی- درمانی در حقوق ایران (مطالعه تطبیقی با حقوق فرانسه)

یکی از معضلاتی که همواره محیط زیست و خصوصا جنبه بهداشت عمومی آن را تهدید می نماید، پسماندهای بهداشتی- درمانی است که به علت دارا بودن عوامل خطرناک، سمی و بیماری زا از حساسیت خاصی برخوردار بوده است. هر چند قانونگذار ایرانی با تصویب قانون مدیریت پسماند در سال ۱۳۸۳ و برشمردن انواع پسماندها و ایجاد قوانین جزائی برای متخلفین در ابن بخش، در حوزه قانون گذاری عملکرد قابل توجهی داشته است، لیکن هنوز زوایای ناشناخته ای در مبحث پسماندها بویژه پسماندهای بهداشتی درمانی وجود دارد که نیازمند چاره اندیشی است. در خصوص مبنای مسئولیت ناشی از این نوع از پسماندها ، نظام های حقوقی دیدگاه های متفاوتی ارائه می کنند. نظام حقوقی ایران بنای تقصیر را پذیرفته است، اسناد بین المللی و برخی از نظام های حقوقی، نظریه عدم تقصیر را مورد پذیرش قرار داده اند. نظر به اهمیت تعیین مبنای مسئولیت مدنی در مدیریت جبران زیان های حاصله از این نوع پسماندها، مقاله حاضر در صدد است ضمن بررسی ماهیت پسماندهای مورد اشاره، مسئولیت مدتی ناشی از این نوع پسماندها را در نظام حقوقی ایران با نگاه تطبیقی به حقوق فرانسه مورد بررسی قرار دهد

Keywords:

پسماندهای بهداشتی – درمانی , نظریه تقصیر , خسارت , مسئولیت مدنی