ارزیابی اکولوژیکی سواحل بوشهر ( بازه اولی تا کنگان) با تاکید بر ماکروبنتوزها بعنوان شاخصهای زیستی

تاثیر مخرب بهره برداری های ناپایدار و بی رویه از سواحل، موجب افزایش اثرات مضر بر اکوسیستم های ساحلی و تخریب آنها شده است. در این مطالعه به منظور بررسی سلامت اکوسیستم ساحلی سه منطقه اولی، دیر و کنگان در سواحل خلیج فارس و رتبه بندی، ارزش گذاری و تعیین درجه حفاظت اکولوژیک این سواحل با استفاده از زیرمعیارهای اکولوژیکی IUCN، مورد مطالعه قرار گرفتند. تنوع زیستی، طبیعی بودن، وابستگی، معرف بودن، بی همتایی، بهره وری، آسیب پذیری و یکپارچگی از شاخص های مورد بررسی بود. در هر منطقه نمونه برداری، اطلاعات مربوط به صنایع و سایر فعالیت های زیست محیطی و نمونه برداری از بنتوزها و اندازه گیری فاکتورهایی مانند دما، شوری، خاصیت اسیدی آب(( PH ، کدورت، (EC)، دانه بندی(grain size )و اندازه گیری ( total organic matter )رسوبات در (Supratidal)، Midtidal) )، ( (Infratidal و (Subtidal) ، مورد سنجش قرار گرفت. پس از امتیاز دهی معیارهاو بر اساس درجات حفاظتی IUCN، هر سه منطقه مورد مطالعه، امتیاز ۷۰-۸۵ درصد را کسب کردند. بنابراین در درجه دوم طبقات حفاظتی(حفاظت بوم سازگان و تفرج (پارک ملی) )قرار گرفتند و فعالیت هایی مانند، ماهی گیری سنتی، غواصی و گردشگری، می تواند درآن ها انجام شود، اما آبزی پروری، فعالیت های استخراجی، تخلیه فاضلاب های تصفیه نشده، معدن کاوی در بستر و ایجاد صخره های مصنوعی از جمله موارد ممنوع در این سواحل است.

Keywords:

حفاظت اکولوژیک , IUCN , پارک ملی