طراحی الگوی مداخله مددکاری اجتماعی پیشگیرانه درطلاق توافقی(مورد مطالعه شهر قزوین)

هدف: پژوهش حاضر با هدف طراحی الگوی مداخله مددکاری اجتماعی درطلاق توافقی، در شهر قزوین انجام شده است،این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ شیوه گردآوری اطلاعات کمی و کیفی است. روش :پژوهش حاضر ازنوع تلفیق روش کمی وکیفی است. رویکردهای روش شناختی ترکیبی، به تلفیق عملی تحقیق کیفی و کمی علاقه مندند. این تلفیق به تقابل پارادایم ها خاتمه می دهد وازمنظرروش شناختی، هدف دسترسی به بنیان پارادایم تحقیق با روش شناسی ترکیبی است. جامعه آماری متشکل از کلیه زوج های متقاضی طلاق توافقی استان قزوین که از اول فروردین ماه سال ۱۳۹۸ تا ۲۵ اسفند ماه سال ۱۳۹۸ اقدام به طلاق نموده و اسامی ایشان در سامانه کاهش طلاق استان قزوین (سامانه تصمیم) ثبت شده است که تعداد کل آنها بر اساس آمار موجود در سیستم ۲۴۸۸ نفر است.برمبنای جدول تعیین حجم نمونه مورگان تعداد ۳۳۱ نفر به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدندکه انتخاب تصادفی آنها از طریق کدگذاری به صورت RND در زیان برنامه نویسی ویژوال بیسیک صورت گرفت. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه سازگاری بل و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ، استفاده گردید، داده ها در دو بخش توصیفی و استنباطی وآزمون رتبه بندی فریدمن، آزمون کلموگرف-اسمیرنف، آزمون کوواریانس چند متغیره، آزمون تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاکی ازاین است که الگوی مداخله مددکاری اجتماعی درکاهش میزان طلاق توافقی در زوج های مراجعه کننده به سامانه کاهش طلاق استان قزوین موثر است.نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که بین نمرات افراد نمونه درپیش آزمون و نمرات آنها درپس آزمون در متغیر سازگاری تفاوت معنادار وجود دارد. بنابراین این ادعا وجود دارد که؛ الگوی مداخله مددکاری اجتماعی طراحی و اجرا شده دراین پژوهش،درافزایش میزان رضایت زناشویی زوج های مراجعه کننده به سامانه کاهش طلاق استان قزوین موثراست.

Keywords:

الگوی مداخله مددکاری اجتماعی , سازگاری , رضایت زناشویی