اثر بخشی درمان فعال سازی رفتاری بر امید به زندگی و بهبود کیفیت زندگی در زنان افسرده شهر یزد

هدف از پژوهش حاضر اثر بخشی درمان فعالسازی رفتاری بر امید به زندگی و بهبود کیفیت زندگی در زنان افسرده شهر یزد می باشد.از نظر هدف، پژوهش حاضر از نوع کاربردی میباشد پژوهش حاضر، با طرح پیش آزمون – پس آزمون بود که از طرح پژوهشی نیمه آزمایشی استفاده شد. در پژوهش حاضر، جامعه پژوهش را تمام زنان افسرده شهر یزد تشکیل دادند.نمونه پژوهش حاضر شامل زنانی هستند که به کلینیکهای رواندرمانی شهر یزد مراجعه کرده و تشخیص افسردگی به وسیله مصاحبه ی بالینی بر روی آنها انجام شد. لذا از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد . تعداد ۳۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب و در دو گروه آزمایش)۱۵ نفر( و کنترل)۱۵ نفر( قرار گرفتند و به پرسشنامه های افسردگی بک، پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی ۶۲ سوالی )WHOQOL-BREF(، پرسشنامه امیدواری میلر پاسخ دادند.نتایج به وسیله نرم افزار Spss۴۲ تجزیه و تحلیل شدند. نتایج ارائه شده در این پژوهش حاکی ازاین بود که درمان فعالسازی رفتاری بر امید به زندگی، بهبود کیفیت زندگی در زنان افسرده شهر یزد موثر می باشد

Keywords:

فعالسازی رفتاری , امید به زندگی , بهبود کیفیت زندگی