انتقال تکنولوژی تولید حدواسط های دارویی و مقایسه آن با کشورهای توسعه یافته

سطح دانش و فناوری مهمترین مولفه رفاه در جوامع مختلف می باشد و به همین لحاظ دانشگاه ها بزرگترین سرمایه هر کشور به حساب می آیند. دانشگاه های ایران در حوزه علوم پایه نیازهای کشور را - از تربیت دبیر برای دبیرسنان ها از ابتدای تاسیس دانشگاه تهران در سال ۱۳۱۳ تا تربیت کارشناس، کارشناس ارشد و پژوهشگران با درجه دکتری- به خوبی انجام داده اند. مصداق این ادعا در رتبه هفدهم جهانی ایران از نظر انتشارمقالات علمی متبلور شده است. در بین علوم پایه، علم شیمی از مشخصه های استثنایی در ایران برخوردار می باشد زیرا بالغ بر %۵۰ مقالات علمی کشور در شیمی یا رشته های وابسته به آن منتشر می شود و لذا می توان ادعا کرد که از منظر منابع انسانی بالاترین مزیت نسبی کشور در صنایع شیمیایی است. از منظر منابع طبیعی (نفت، گاز، ذغال سنگ و منابع کانی) نیز کشورمان در وضعیت استثنایی قرر دارد. همچنین، بالغ بر %۹۹ ماشین آلات مورد نیاز صنایع شیمیایی در کشور تولید می شوند و لذا صنایع شیمیایی ایران در ۳ مولفه اصلی مزیت نسبی (منابع انسانی، منابع طبیعی و تولید ماشین آلات) در وضعیت ممتازی در سطح جهان قرار دارد. لکن به دلیل عدم برنامه ریزی صنعتی متناسب با بالاترین مزیت نسبی کشور، توسعه صنایع شیمیایی در ایران بسیارپایین تر از پتانسیل استثنایی آن می باشد. به علاوه، دگردیسی توانمندی کشور در علم شیمی و رشته های وابسته به آن به فناوری ثروت زا با مشکلات عدیده ای مواجه است. مخرج مشترک همه این مشکلات عدم وجود شرایط نهادی ( Institutional Conditions)در کشورمان است . در این مقاله پس از بررسی کشورهای پیشرو در حوزه مواد حد واسط از طریق مدل چیه زا ، روش انتقال تکنولوژی بررسی و چندین پروژه به عنوان مطالعات بازار بررسی میگردد. [۱]

Keywords:

دارو , مواد موثره دارویی , اینتر مدیت ها , دانش فنی , مدل چیه زا