بررسی حقوقی سناریوهای گردش وجوه درآمدهای نفت در حساب ذخیره ارزی وصندوق توسعه ملی ایران

نفت منبع طبیعی تجدیدناپذیری است که به دلیل داشتن قیمت سایه ای۱ )رانت کمیابی( می بایست به صورت بهینه مورد بهره برررداری قرار گیرد تا حداکثر منافع را برای کشور داشته باشد. این ثروت صرفا متعلق به نسل فعلی نبوده و مسئولیت ملی حاکی از حفظ آن برای نسل های آتی نیز می باشد، البته حفظ این ثروت برای نسلهای آتی را می توان به طرق مختلف انجام داد که دو مورد از مهم ترین آنها این است که نخست می توان در استخراج و فروش نفت با تامل رفتار نموده و نفت را برای نسل های آتی حفظ نمود، اما انتقاد وارد بر این روش این است که چگونه مشخص می شود که نسل آتی نیاز به نفت داشته باشد، زیرا این امکان وجود دارد که انرژی های جایگزینی در آینده به کار گرفته شوند که نیاز به نفت را برای نسل آتی از بین ببرد . دیگر اینکه می توان نفت را استخراج نمود و درآمد حاصل از آن را از طریق سرمایه گذاری های مناسب به ثروتی از نوع دیگر تبدیل نمود و برای نسل آتی برجای گذاشت . انتقاد وارد بر این روش نیز این است که چگونه مشخص می شود نسل آتی از به ارث بردن ثروت هایی مطلوبیت به دست آورد که از درآمدهای حاصررل از فررروش نفررت تامین شده اند؟ هر یک از این دو دیدگاه طرفداران و مخالفان خاص خود را داشته که در مقالات جداگانه ای قابلیت بررسی دارد. که این درامد از طریق بررسی حقوقی درامدهای حاصل از فروش نفت درحساب ذخیره ارزی که پس از مدتی به علت مسائل حقوقی به صررندوق توسعه ملی تبدیل شد، قابل بررسی می باشد که در این تحقیق به بررسی حقوقی- اقتصادی آن پرداخته می شود.

Keywords:

حساب ذخیره ارزی , صندوق توسعه ملی , عدالت بین نسلی , نفرین منابع , حقوق نفت