نقش مدیران در مدیریت شهری و بهبود عملکرد شهرداری تهران

روند روبه رشد شهرنشینی در ایران و همنشینی فرهنگها و گروه های مختلف با یکدیگر و تبدیل روابط روستایی به روابط شهری ضرورت بازتعریف تعاملات کنشگران با یکدیگر و با نهادهای شهری را در جامعه شهری متناسب با معیارهای قانونی روزآمد و با ضمانت اجرایی قوی مشخص میدارد. در عین حال نقش این مجموعه قوانین در حصول به توسعه پایدار، تبدیل انسان شهرنشین به شهروند، ظهور جامعه مدنی و انسان مدرن، مصون سازی شهر از مخاطرات، بالا بردن کیفیت محیط شهری از یک سو و از سوی دیگر محدودیتهای قوانین موجود در پاسخگویی به نیازهای شهری، وجود اصل اصطکاک منابع، پیشی گرفتن شهرنشینی بر شهرسازی غفلت محافل علمی دانشگاهی از توجه به این رشته نوپا، ناآشنایی اکثر مدیران شهری، جامعه حقوقی و شهرنشینان کشور با این قوانین مقررات شهری و... از اهمیت بازشناسی و بازتعریف این حقوق و مجموعه قوانین حکایت دارند مشکلات مدیریت شهری در شهرهای کشور ما، ازجوانب مختلفی قابل بحث و بررسی است. مدیران اغلبشهرها از تخصص لازم در زمینه مدیریت تشکیلاتی و آشنایی عملی با فنون شهرسازی و مدیریت شهری برخوردار نیستند. مدیران شهری اغلب شهرها، ضمن عدم آشنایی کافی با عرصه های مدیریت شهری، اغلب با مسایل پیدا وپنهانشهر آشنایی ندارند و مقررات دست و پاگیر اداری، این مشکلات را دوچندان میسازد. اقدامات و برنامه هایی که از طریق آنها صورت میگیرد، اغلب از عمق لازم برخوردار نیست. اغلب آنها به صورتی سلیقه ای و با وجود مشکلات ساختار اداری که نقش مهمی در اجرای درست برنامه ها دارد، به کار میپردازند. در این پژوهش با استفاده از روش کتابخانه ای به نتایجی خواهیم رسید که با اجرای آن نقش بسزایی در مدیریت شهری و شهرداری تهران خواهیم رسید.

Keywords:

مدیریت , مدیریت شهری , شهرداری تهران.