مقایسه گوارش پذیری ارقام جو بومی و اصلاح شده ایران با استفاده از تکنیک تولید گاز

در این آزمایش پتانسیل خوراکی سه کولتیوار دانه جو اصلاح شده ( بهمن، صحرا و ریحان 03 ) و یک کولتیوار جو بومی (جو سیاه) ایران با استفاده از ترکیبات شیمیایی و تکنیک تولید گاز ارزیابی شد. 200 میلی گرم از نمونه های تهیه شده، با مایع شکمبه که از سه راس گوسفندبلوچی فیستوله شده تهیه شده بود در داخل ویال های شیشه ای 120 میلی لیتری کشت داده شد و تولید گاز توسط دستگاه فشارسنج در زمان های2، 4، 6، 8، 12 ، 24 ، 36 ، 48 ، 72 و 96 ساعت ثبت گردید. با استفاده از حجم گاز تولید شده در 24 ساعت پس از انکوباسیون، میزان ماده آلی قابل هضم و انرژی قابل متابولیسم محاسبه گردید. نتایج اندازه گیری ترکیبات شیمیایی نشان داد که از نظر مقدار خاکستر و پروتئین خام اختلافمعنی داری بین کولتیوارهای مورد آزمایش وجود داشت( 05 / P<0 ). نتایج ارزیابی گوارش پذیری کولتیوارهای مختلف جو با استفاده از روش تولیدگاز نشان داد که میزان بخش b (حجم گاز تولیدی)، c (ثابت نرخ تولید گاز )، قابلیت هضم ماده آلی و انرژی قابل تابولیسم جو بومی بطور معنیداری کمتر از کولتیوارهای اصلاح شده بود ( 05 / P<0 ). بطوریکه میانگین بخش c ،b ، قابلیت هضم ماده آلی و انرژی قابل متابولیسم کولتیوارهای جو اصلاح شده و بومی به ترتیب 8/ 78 و 72 میلی لیتر، 114 / 0 و 101 / 0 در ساعت، 82 و 7/ 76 درصد، 2/ 13 و 2/ 12 مگاژول در کیلوگرم مادهخشک بود.

Keywords:

جو سیاه , تولید گاز , انرژی قابل متابولیسم و قابلیت هضم ماده آلی