بهینه سازی مصرف فسفر در زراعت گلرنگ و خاکورزی حفاظتی

به منظور بررسی تاثیر روشهای مختلف خاکورزی و مقدار مصرف کود فسفر بر عملکرد و خصوصیات زراعی محصول گلرنگ این آزمایش اجرا شد. تیمارها شامل سه روش خاکورزی متداول، کم خاکورزی، بدون خاکورزی با سطوح مختلف کود فسفر بودند. بیشترین افزایش معنیدار عملکرد بیومس و دانه گلرنگ در تیمار ۷۵درصد توصیه کودی فسفر بدست آمد. تیمارهای کم و بی خاکورزی موجب افزایش معنیدار عملکرد بیومس و دانه گلرنگ گردیدند. هدایت الکتریکی عصاره اشباع خاک در هنگام جوانه زنی و سبزشدن دانه های گلرنگ ۱۴/۶ دسیزیمنس بر متر بود. شوری بالای خاک مشکلی در سبز شدن گلرنگ نداشت. این مسئله، مقاومت بالای این گیاه را نشان میدهد. هدایت الکتریکی خاک در پایان فصل رشد به ۸/۷۳ دسیزیمنس بر متر رسید. بیشترین افزایش معنیدار عملکرد بیولوژیک(۱۶/۱تن در هکتار) و دانه(۳/۱تن در هکتار) گلرنگ در تیمار ۷۵درصد توصیه کودی فسفر( ۱۰۰کیلوگرم در هکتار سوپرفسفات تریپل) بدست آمد. دانه های گلرنگ در تیمارهای بی خاکورزی بهتر و مرتب تر سبز شده بودند. وجود بقایا در سطح خاک، موجب افزایش دما و رطوبت خاک، و کمک به دانه گیاه در جوانه زنی و سبزی بهتر گردید . اثر تیمارهای کم و بی خاکورزی نیز موجب افزایش معنیدار عملکرد بیولوژیک و دانه گلرنگ گردیدند. روشهای کم خاکورزی و بی خاکورزی در کشت بهاره گلرنگ قابل توصیه است.

Keywords:

بقایای گیاهی , سله , شوری , گاوآهن ,