بررسی اثر کاربرد سوپرجاذب در شرایط کم آبیاری بر پاسخهای فیزیولوژیک آویشن شیرازی

برای بررسی اثر تنش کمبود آب بر عملکرد و برخی از ویژگیهای فیزیولوژیک و تاثیر کاربرد پلیمر سوپرجاذب در کاهش اثرات خشکی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در ۳ تکرار در گلخانه انجام شد. تیمارها شامل آبیاری در ۳ سطح ۱۰۰)، ۷۵ و ۵۰ درصد ظرفیت زراعی) و سوپرجاذب در دو سطح ۲۵) کیلوگرم در هکتار و صفر) در نظرگرفته شد. نتایج نشان داد که اثر متقابل آبیاری و سوپرجاذب بر ارتفاع بوته، فتوسنتز، عملکرد و میزان فعالیت آنزیم معنیدار بود. با افزایش تنش خشکی از سطح ۱۰۰ درصد ظرفیت زراعی (شاهد) به ۵۰ درصد ظرفیت زراعی (تنش شدید) ، میزان ارتفاع بوته و سرعت فتوسنتز کاسته شد و اثر متقابل سوپرجاذب و آبیاری بترتیب سبب افزایش ۴۶ و ۱۵ درصد ارتفاع و سرعت فتوسنتز نسبت به شاهد شد. افزایش سطح تنش باعث افزایش میزان فعالیت آنزیم کاتالاز (بدلیل افزایش تولید مشتقات اکسیژن در تنش خشکی) شد. اثر متقابل سوپرجاذب و آبیاری، کاهش ارتفاع بوته، فتوسنتز، عملکرد زیست توده و افزایش میزان فعالیت آنزیم کاتالاز در شرایط کمبود آب را اصلاح کرده است. کاربرد سوپرجاذب در مقایسه با عدم استفاده آن، باعث کاهش اثر سوء تنش خشکی و افزایش نگهداری رطوبت در خاک شد.

Keywords:

آویشن شیرازی , پاسخهای فیزیولوژیک , تنش آبی , سوپرجاذب