اندازه گیری پایداری و عمر مفید دو نمونه روغن سرخ کردنی فرموله شده به روش بلندینگ در مقیاس پایلوت

روغن های سرخ کردنی به دلیل استفاده طولانی مدت در درجه حرارت بالا و وجود اکسیژن و رطوبت دچارتغییرات کیفی می گردند. هدف از این پژوهش تعیین عمر مفید دو نمونه روغن فرموله شده سرخ کردنی به روش مخلوط کردن (بلندینگ) در مقیاس پایلوت است. برای این منظور پس از تعیین ویژگی های فیزیکی و شیمیایی روغن های اولیه، روغن های سرخ کردنی فرمول یک (پالم اولئین، سویا و کانولا 10:40: 50 ) و فرمول دو (پالم اولئین، کانولا و سویا 10:40: 50 ) به روش مخلوط کردن تهیه و 100ppm آنتی اکسیدان TBHQ و 100ppm اسید سیتریک به آنها اضافه گردید. کلیه نمونه های روغن و شاهد پیش از عملیات سرخ کردن، به مدت یک ساعت در دمای190درجهاسترس حرارتی دید. از یک روغن سرخ کردنی قسمتی هیدروژنه ساخت یکی از کارخانجات داخلی به عنوان شاهد استفاده شد. عدد پراکسید به علت تجزیه پراکسیدها در درجه حرارت بالا و تشکیل مجدد آنها در حین سردکردن روغن روند ثابتی نداشت ولی عدد اسیدی TPC در حین سرخ کردن افزایش یافت. افزایش عدد اسیدی در روغن شاهد بیشتر از دو نمونه روغن فرموله شده بود در مقابل افزایش TPC در دو نمونه روغن بیشتر از شاهد بود نقطه دود با افزایش زمان حرارت دادن کاهش یافت سرعت کاهش در روغن شاهد بیشتر از روغنهای فرموله شده بود و پس از 25 ساعت سرخ کردن به 178 درجه رسید با درنظر گرفتن عمر مفید سرخ کردن ارزش تغذیه ای به ویژه میزان اسید چرب ترانس ونسبت P/S+T در روغنهای فرمول 1و2 و شاهد به ترتیب 1/08 ، و 0/81 در مقابل 0/68 و جنبه اقتصادی گران تر بودن روش هیدروژناسیون بین دو نمونه فرمول شده و شاهد فرمول یک رتبه بهتری را کسب نمود. شاهد<فرمول2<فرمول 1 و به عنوان جایگزین مناسبی برای روغن سرخ کردنی هیدروژنه جهت مصارف خانوار و صنعتی معرفی می شود.

Keywords:

ارزش تغذیه ای , خلال سیب زمینی , روغن سرخ کردنی , عمر مفید , مخلوط کردن (بلندینگ)