بررسی اثر تاریخ کاشت بر شاخص های فیزیولوژیکی رشد و روغن ارقام آفتابگردان (Helianthus annuus L.) تحت شرایط دیم

آفتابگردان Helianthus annuus L.) یکی از مهمترین گیاهان روغنی است که از کیفیت مطلوب روغن برخوردار می باشد به منظور بررسی تاریخ کاشت مناسب جهت دستیابی به رشد و عملکرد مناسب ارقام مختلف آفتابگردان به ویژه در مناطق دیم، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلو کهای کامل تصادفی با 3 تکرار در ایستگاه تحقیقات دیم مرکز تحقیقات کشاورزی استان کردستان اجرا شد. چهار سطح تاریخ کاشت از دهم فروردین ماه به فاصله زمانی 10 روز به عنوان سطوح عامل اصلی و 3 رقم آفتابگردان (رکورد، زاریا، آذرگل) به عنوان سطوح عامل ف رعی در نظر گرفته شدند . در تاریخ کاشت های مختلف مشاهده شد که بوته های آفتابگردان در مراحل اولیه از رشد کند و بطئی برخوردار بودند و سپس از رشد سریعی برخوردار شدند، به نحوی که در تاریخ کاشت دوم تا دریافت 1220 درجه روز رشد بوته های آفتابگردان از رشد سریع ی برخوردار بودند، بین ارقام مختلف رقم رکورد دارای بیشترین سرعت رشد محصول و سرعت رشد نسبی نیز بود. تاریخ کاشت و رقم تاثیر معنی داری بر عملکرد دانه داشتند، با تاخیر در کاشت عملکرد دانه کاهش یافت و بیشترین عملکرد دانه در رقم رکورد حاصل گردید. نتایج ارزیابی تغییرات وزن خشک نشان داد که رقم رکورد دارای بیشترین میزان وزن خشک بود همچنین بین ارقام مختلف اختلاف آماری معنی داری از نظر تلاش باز آوری مشاهده گردید. تاخیر در کاشت باعث کاهش عملکرد روغن نیز گردید. بیشترین عملکرد روغن نیز در رقم رکورد مشاهده گردید

Keywords:

آفتابگردان , تاریخ کاشت , رقم , روغن , شاخص های رشد