اثربخشی درمان فعال سازی رفتاری بر پریشانی روان شناختی و نگرانی دانش آموزان دختر افسرده

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان فعال سازی رفتاری بر پریشانی روان شناختی و نگرانی دانش آموزان دختر افسرده پایه یازدهم انجام گرفت. روش پژوهش ازنوع نیمه آزمایشی با پس آزمون و پیش آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور از بین افراد دختران مقطع دوم متوسطه، ۳۰ نفر از افراد افسرده به وسیله پرسشنامه های افسردگی گلدبرگ ۱۹۷۲ و افسردگی، اضطراب، استرس داس ۱۹۹۵ غربال شده و پس از همتاسازی به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (هر گروه ۱۵نفر). آزمودنی ها در سه مرحله قبل، بعد از مداخله و یک ماه بعد در مرحله پیگیری به پرسشنامه های پژوهش شامل پرسشنامه پریشانی روان شناختی کسلر ۲۰۰۲ و پرسشنامه نگرانی پرین و جی لاست ۱۹۹۷ پاسخ دادند. افراد گروه ازمایش به مدت ۱۰ جلسه در گروه درمانی فعال سازی رفتاری (لیجوز و همکاران) شرکت کردند. اما بر گروه کنترل، مداخله ای صورت نگرفت. داده های پژوهش با استفاده از بسته آماری برای علوم اجتماعی نسخه ۲۴ تحلیل شده، نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که میانگین نمرات پریشانی روان شناختی و نگرانی در گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون تفاوت معنادار داشته و این تاثیر پایداری خود را بعد از ۱ ماه حفظ کرده است. P<۰/۰۱ لذا بنا بر نتایج پژوهش پیشنهاد می گردد به منظور کاهش نگرانی و پریشانی روان شناختی در بین دختران افسرده از درمان فعال سازی رفتاری استفاده گردد.

Keywords:

درمان فعال سازی رفتاری , پریشانی روان شناختی , نگرانی , دختر افسرده