بررسی نقش میانجی پیچیدگی سازمانی در برنامه ریزی منابع سازمانی و نوآوری در شرکتهای دانش بنیان

اوضاع رقابتی حاکم بر بازارهای جهانی، سازمان ها را به اتخاذ راهبردهای مناسب از جمله برنامهریزی منابع سازمانی سوق داده است. برنامه ریزی منابع سازمانی، طیف وسیعی از فعالیت های مختلفی است که به بهبود عملکرد سازمان منتهی میشود . هدف از این مطالعه بررسی نقش میانجی پیچیدگی سازمانی در برنامه ریزی منابع سازمانی و نوآوری در شرکت های دانش بنیان پارک علم و فناوری مشهد است. پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده ها توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری ۱۳۰ نفر از کارکنان سه شرکت دانش بنیان بودند که تعداد ۱۰۸پرسشنامه قابل بررسی بود. ابزار پژوهش پرسشنامه استاندارد رودریگرز و همکاران (۲۰۲۰) بود. روایی محتوایی با مراجعه به اساتید تایید شد و در بعد کمی با استفاده از روایی سازه و بارهای عاملی روایی بررسی شد. پایایی پرسشنامه از طریق آلفای کرونباخ برای تمامی متغیرها بالای ۰/۷ بوده و تایید شد. تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS برای آمار توصیفی و نرم افزار PLS برای آزمون فرضیه ها انجام شد. نتایج نشان داد پیچیدگی سازمانی در برنامه ریزی منابع سازمانی و نوآوری نقش میانجی دارد. پیچیدگی فناوری بر سودمندی درک شده و پیچیدگی سازمانی تاثیر معناداری نشان داد، همچنین، سودمندی درک شده بر پیچیدگی و پیچیدگی سازمانی بر هزینه نوآوری و درآمد نوآوری تاثیر معناداری را تایید کرد.

Keywords:

پیچیدگی سازمانی , برنامه ریزی منابع سازمان , نوآوری , شرکتهای دانش بنیان.