فسفاتیدیل کولین سبب بهبود آسیب های کبدی القا شده توسط ایسکمی-خونرسانی مجدد کلیوی می گردد

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 197

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

BSCONF08_088

تاریخ نمایه سازی: 25 آبان 1400

Abstract:

عوامل متعددی از جمله نفروتوکسین ها و ایسکمی-خونرسانی مجدد می توانند سبب آسیب حاد کلیوی (AKI) گردند. بواسطه وجود Organ cross talk، آسیب کلیه منجر به آسیب در اندامهای دیگر از جمله کبد، قلب و ریه ها می گردد که به آسیب اندام دور دست موسوم است. فسفاتیدیل کولین یکی از فسفولیپیدهای غشایی است که خواص ضد التهابی و آنتی اکسیدانی برای آن گزارش شده است. بنابراین هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر فسفاتیدیل کولین بر آسیب های کبدی القا شده توسط ایسکمی-خونرسانی مجدد کلیه ها بود. در این مطالعه ۲۸ سر موش صحرایی نر در ۴ گروه مورد آزمایش قرار گرفتند که شامل گروه شاهد، گروه ایسکمی-خونرسانی مجدد (I/R) و دو گروه I/R دریافت کننده فسفاتیدیل کولین با دوز ۳۰۰ یا ۶۰۰ mg/kg.ip بود. در پایان آزمایش نمونه خون شریانی جهت اندازه گیری آنزیمهای آسپارتات آمینو ترانسفراز، آلانین آمینو ترانسفراز و آلکالین فسفاتاز گرفته شد و نمونه بافت کبدی نیز جهت رنگ آمیزی با H & E و بررسی آسیب های بافتی در فرمالدئید ۱۰ درصد نگهداری شد. آنالیز واریانس یکطرفه جهت آنالیز داده ها استفاده شد. یافته های این مطالعه نشان داد که I/R کلیوی سبب افزایش سطح آنزیمهای کبدی و آسیب های بافتی (شامل احتقان عروقی، گشاد شدن سینوزوئیدی و فیبروز سلولی) نسبت به گروه شاهد می گردد. فسفاتیدیل کولین با هر دو دوز مورد مطالعه سبب کاهش معنی دار این آسیبها گردید. فسفاتیدیل کولین سبب کاهش آسیبهای کبدی حاصل از ایسکمی-خونرسانی مجدد کلیه می گردد. با توجه به خواص فسفاتیدیل کولین، ممکن است مکانیسم اثر آن کاهش تولید گونه های فعال اکسیژن و همچنین فاکتورهای التهابی در کلیه متعاقب ایسکمی-خونرسانی مجدد باشد.

Keywords:

Authors

هوشنگ نجفی

دانشیار، گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران

زینب محمدی یاریجانی

کارشناس ارشد فیزیولوژی،مرکز تحقیقات بیولوژی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران