تنیدگی والدینی و سلامت عمومی : پژوهشی درباره رابطه تنیدگی حاصل از والدگری با سلامت عمومی در مادران پرستار و خانه دار دارای کودکان خردسال

پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین تنیدگی والدینی و سلامت عمومی در مادران دارای فرزندان خردسال و آزمودن روی آورد ضربه گیر اشتغال در یک بافت پر تنیدگی حرفه ای (پرستاری) اجرا شد. بدین منظور گروه نمونه ای به حجم ۱۴۰ نفر (۷۰ پرستار، ۷۰ خانه دار) از مادران شهر رشت با روشهای نمونه گیری سهمیه ای (گروه پرستار) و در دسترس (گروه خانه دار) انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شاخص تنیدگی والدینی (PSI)، پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ) و یک پرسشنامه حاوی گزاره هایی برای کنترل برخی از متغیرها بودند. آزمودنیها در دو نوبت ابتدا به شاخص تنیدگی والدینی پاسخ دادند و سپس پرسشنامه سلامت عمومی را تکمیل کردند. نتایج نشان دادند که بین میزان سطوح تنیدگی والدینی دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد، اما تفاوت بین میزان سلامت عمومی دو گروه فقط در زیر مقیاس افسردگی معنادار است. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز نشان داد که اثر اصلی تنیدگی والدینی بر سلامت عمومی معنادار است. اشتغال در سلامت عمومی هیچ اثر معناداری ایجاد نمی کند در حالی که اثر متقابل بین اشتغال و تنیدگی والدینی بر سلامت عمومی معنادار است. بدین صورت که اشتغال اثر منفی تنیدگی والدینی بر سلامت مادر را تعدیل می کند. این یافته ها با توجیه اهمیت دوره خردسالی در تجربه تنیدگی مادران خانه دار، بر پیامدهای روانشناختی و جسمانی زیان آور این تنیدگی و ضرورت طرح برنامه های پیشگیرانه حمایتی تاکید می کنند و نقش تعدیل کننده اشتغال حتی در وضعیتهای تنیدگی زای حرفه ای مانند پرستاری را مورد تایید قرار می دهند.

Keywords:

تنیدگی والدینی , سلامت عمومی , مادر پرستار , مادر خانه دار , کودک خردسال