بهینه سازی پوشش خوراکی بر پایه نشاسته سیب زمینی اصلاح شده و روغن سبوس برنج و بررسی تاثیر آن بر ماندگاری انگور رقم عسگری

استفاده از پوشش های خوراکی روشی برای حفظ و نگهداری میوه ها و محصولات کشاورزی به شمار می آید. پوشش های خوراکی با کاهش شدت تنفس میوه ها، ماندگاری آن ها را به صورت چشم گیری افزایش و میزان ضایعات را کاهش می دهند. هدف از این پژوهش، بهینه یابی تولید پوشش خوراکی برای نگهداری طولانی مدت "انگور" (گونه عسگری به دلیل فساد پذیری بالا و فراوانی زیاد) توسط روش سطح پاسخ (RSM) و طرح عرف بهینه می باشد. از غلظت های مختلف نشاسته سیب زمینی استیله شده (۳, ۵ and ۷ gr) و روغن سبوس برنج (۰, ۰.۵, ۱, ۱.۵ and ۲ gr) جهت تولید پوشش بهره گرفته شد. همه نمونه ها تحت سرعت های مختلف اولتراتورکس (۷, ۱۴.۵ and ۲۲ rpm) هموژن گشتند. پارامتر های افت وزن میوه، پایداری و aw پوشش به عنوان پاسخ های طرح آزمایشی در نظر گرفته شدند. تیمار ها (۲۰ نمونه در۲ تکرار) در سردخانه ای با دمای °С ۴ و رطوبت ۷۰ % به مدت ۲۸ روز ذخیره سازی شدند. پارامتر های کیفی انگور شامل TSS، TA، pH، بافت و افت وزن هر ۲ هفته مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین میزان حبه های کپک زده در پایان دوره انبارداری محاسبه گردید. مدل های توسعه یافته مربوط به افت وزن نمونه ها، پایداری و awژل امولسیونی پیش بینی کردند که بهره گیری از ۲ % روغن سبوس برنج، ۵۷/۶ % نشاسته سیب زمینی استیله شده و سرعت هموژن کردن ۷ rpm، منجر به ایجاد ژل امولسیونی با بیش ترین پایداری (۶/۹۳ %) و کم ترین aw (۷۷/۰) می شود.

Keywords:

بهینه سازی , پوشش خوراکی , نشاسته سیب زمینی , روغن سبوس برنج , افت وزن , انگور