برسی رابطه ی سبک های دلبستگی با اضطراب اجتماعی وانزوای اجتماعی در دانشجویان دانشگاه پیام نور دزفول

هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی با اضطراب اجتماعی وانزوای اجتماعی بود. روش پژوهش ،توصیفی از نوع همبستگی، و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور مرکز دزفول در سال تحصیلی ۱۴۰۰ - ۱۳۹۹ بود که از آنها بر اساس جدول کرجی و مورگان تعداد ۲۱۲ دانشجوی دختر و ۱۰۵ دانشجوی پسر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شد. برای گرد آوری داده ها از پرسشنامه دلبستگی بزرگسالان (هازن وشیور ۱۹۸۷ ) پرسشنامه اضطراب اجتماعی (کانور و همکاران، ۲۰۰۰ ) و پرسشنامه انزوای اجتماعی (راسل و همکاران، ۱۹۷۶ ) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند گانه استفاده و نرم افزار SPSS ورژن ۲۰ بکار گرفته شد. نتایج پژوهش حاضر عبارت بودند از: بین سبک دلبستگی ایمن با اضطراب اجتماعی رابطه معنا دار معکوس وجود داشت. بین سبک های دلبستگی نا ایمن اجتنابی و دوسوگرا با اضطراب اجتماعی رابطه مثبت و معنا دار بدست آمد. همچنین نتایج بیانگر عدم ارتباط بین سبک های دلبستگی ایمن ونا ایمن اجتنابی با انزوای اجتماعی بود اما بین سبک دلبستگی دوسوگرا با انزوای اجتماعی ارتباط مثبت و معنی دار بدست آمد ودر نهایت بین اضطراب اجتماعی و انزوای اجتماعی رابطه معنی دار شد.

Keywords:

سبک های دلبستگی , سبک دلبستگی ایمن , سبک دلبستگی نا ایمن اجتنابی , سبک دلبستگی دو سو گرا , اضطراب اجتماعی , انزوای اجتماعی