نقش رشد شخصی و هوش اجتماعی در پیش بینی گرایش نوجوانان دختر به افکار خودکشی

افزایش گرایش به افکار خودکشی در بین نوجوانان دختر که از نظر عاطفی - روانی حساستر و آسیبپذیرتر هستند، ضرورت بررسیهای بیشتر را در خصوص سببشناسی این معضل و اتخاذ تدابیر دقیقتر در راستای کاهش و کنترل این گرایش را دوچندان میکند. بر این اساس این پژوهش با هدف بررسی نقش رشد شخصی و هوش اجتماعی در پیشبینی گرایش به افکار خودکشی نوجوانان دختر انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری آن شامل تمامی دانشآموزان دختر مقطع متوسطه دوم دبیرستانشهرستان نقده در سالتحصیلی ۱۳۹۸ -۹۹ بودند که از این تعداد، نمونهای به حجم ۱۲۰ نفر با روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب گردید. برای جمعآوری داده ها از مقیاس افکار خودکشی بک، پرسشنامه رشد شخصی روبیتچک و پرسشنامه استاندارد هوش اجتماعی استفاده شد و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد که گرایش به افکار خودکشی با رشد شخصی رابطه منفی دارد (P< ۰/۰۱) ولی با هوش اجتماعی رابطه معنادار ندارد .(P>۰/۰۵) نتایج رگرسیون نیز نشان داد که % ۹ از واریانس گرایش به افکار خودکشی نوجوانان توسط رشد شخصی و هوش اجتماعی تبیین میشود .(P<۰/۰۵) در نهایت با توجه به نقش رشد شخصی در پیشبینی افکار خودکشی، تدوین هر گونه برنامه برای ارتقای رشد شخصی نوجوانان میتواند منجر به پیشگیری یا کاهش افکار خودکشی در آنها گردد.

Keywords:

افکار خودکشی , رشد شخصی , نوجوانان , هوش اجتماعی.