تاثیر کم آبیاری و خشکی موضعی ریشه برعملکرد، اجزاء عملکرد و کارآیی مصرف آب گیاه ذرت دانه ای هیبرید سینگل کراس ۷۰۴

کم آبیاری راهبرد بهینه سازی کارایی مصرف آب در آبیاری است. تحقیق در بهار ۱۳۸۹ در دانشگاه شهید باهنر کرمان، به منظور بررسی تاثیر کم آبیاری بخصوص روشهای نوین آن (خشکی موضعی ریشه) بر عملکرد، اجزاء عملکرد و کارآیی مصرف آب در گیاه ذرت دانه ای، هیبرید سینگل کراس ۷۰۴، انجام شد. طرح به صورت بلوک های کامل تصادفی با یک تیمار شاهد، ۱۸ تیمار کم آبیاری و در سه تکرار اجرا گردید. تیمار های کم-آبیاری شامل: تنش خشکی ملایم (آبیاری با ۷۵درصد نیاز آبی گیاه)، تنش خشکی شدید (آبیاری با ۵۰درصد نیاز آبی گیاه)، آبیاری جوی و پشته ای یک در میان ثابت، سه تیمار خشکی موضعی ریشه (جابجائی جویچه های مرطوب در هر آبیاری، بعد از دو آبیاری و بعد از سه آبیاری) بودند. هر یک از تیمارهای کم آبیاری در سه مرحله رشد گیاه (تمام دوره رشد، رشد رویشی و رشد زایشی) اعمال گردید. بیشترین عملکرد بیولوژیکی گیاه برابر ۳۲۴۳۱ و کمترین آن برابر۱۷۶۵۴ کیلوگرم در هکتار بدست آمد. بیشترین عملکرد دانه ۱۲۱۱۵ وکمترین آن ۷۱۶۳ کیلو گرم در هکتار حاصل شد. کارآیی مصرف آب برای تیمار شاهد، برابر ۱۶/۱ و برای تیمار خشکی موضعی ریشه با جابجائی جویچه های مرطوب در هر آبیاری در تمام دوره رشد گیاه برابر ۱۳/۲ (کیلوگرم دانه به ازاء یک متر مکعب آب) بود. بر اساس نتایج حاصل، کم آبیاری به روش خشکی موضعی ریشه، با جابجائی جویچه های مرطوب بعد از هر آبیاری (فاصله ۱۴ روزه)، بهترین روش اعمال کم آبیاری برای گیاه ذرت دانه ای در منطقه کرمان تشخیص داده شد.

Keywords:

کم آبیاری , خشکی موضعی ریشه , ذرت , عملکرد , کارآیی مصرف آب