ارزیابی طراحی منظر محله های شهری از دیدگاه نظریه فرآیندگرایی

محلات شهری به عنوان مکانی برای سکونت انسان نقش مهمی در نوع ادراکات و هنجارهای آدمی می گذارند. این عرصه زیست هم می تواند به بارور شدن تمایلات فطری و باورهای آدمی بیانجامد و هم می تواند جنبه افول آن را سبب گردد. هم می تواند عرصه ای برای سکونت و زیستن، هویت دهی به ساکنین و هویت گیری از آنان را موجب گردد و هم می تواند صرفا به مکانی برای استراحت، نظافت و ... مبدل گردد. این پژوهش در پی ارزیابی و نقد طراحی منظر یکی از محلات شهر تهران از دیدگاه فرآیندگرایی می باشد، بنابراین با استفاده از روشی تحلیلی میزان انطباق طرح را با معیارهای شهرسازی می سنجد. موقعیت مکانی پروژه مورد مطالعه واقع در منطقه۱۷، ناحیه۳ و محله ۱۹ تهران می باشد که محدوده آن به وسیله خیابان های قلعه مرغی، ابوذر، فلاحی و راه آهن تهران- جنوب مشخص می گردد. هدف اصلی این پژوهش ارزیابی و نقد پروژه یاد شده می باشد. پروژه ای که برای جلوگیری از هدر رفتن سرمایه های جانی و مالی ساکنین یکی از محلات شهر تهران به منظور کاهش مخاطرات ناشی از وقوع زلزله احتمالی در این شهر می باشد. روش گردآوری اطلاعات مورد نیاز این پژوهش از طریق اسناد کتابخانه ای، اسناد سازمانی و مشاهدات میدانی می باشد. استفاده از اطلاعات جمع آوری شده در جهت ارزیابی طرح مذکور و مشخص کردن نقاط قوت وضعف موجود در این پژوهش مستلزم نگاهی نسبتا جامع به همه ی مسائل و انطباق آنها با معیارهای شهرسازی می باشد.

Keywords:

طراحی منظر شهری , نظریه فرآیندگرایی , محله های شهری , کلانشهر تهران