رهیافتی به بحران افزایش جمعیت کودکان کار در شبکه ی مترو و شیوه های مقابله ی موثر با آن (مطالعه موردی: کودکان کار متروی تهران)

کودکان کار معضلی اجتماعی است که بهطور فراگیر همچنان در قرن بیستویک نیز اسباب نگرانی مردم و نهادهای اجتماعی را ازمنظر آسیبشناسی و بحرانهای اجتماعی فراهم نموده است. در برخی از کشورها نظیر ایتالیا به علت فراوانی بیشتر در مترو باعنوان کودکان تونل یا کودکان مترو یاد میشود. این مسئله با تعریف نهاد بین المللی یونسکو با کودکان خیابانی همخوانی دارد. بابهره برداری از متروی تهران و فضای خاص مترو که در آن قطار از صبح بسیار زود تا دیروقت فعال هستند ناخواسته به وجود آوردهکه کودکان کار علاوه بر گذران اوقات به کسب درآمد می پردازند. هرچند آمار دقیقی از کودکان کار در متروی تهران در دستنیست، اما شواهد نشان میدهد که بروز این پدیده در مترو به صورت رفتارهای خلاف عرف اجتماعی همانند دست فروشی، تکدیگری، فال فروشی و غیره ... نمود می یابد که علاوه بر ایجاد منظره زشت از ناهنجاری به آزار و ناراحتی مسافران نیز منتهی می شود.بر اساس اعلام منابع مطلع برخی از این کودکان از خانه و یا محل تحصیل خود گریخته و با حمایت باندهای سازمان یافته به کسبدرآمد می پردازند. دراین بین بروز رفتارهای خشونت آمیز و پرخاشگرانه از آنها اجتماع متروی تهران را دچار ناراحتی می نماید. طیسال های اخیر متروی تهران از طریق ارائه برخی خدمات اجتماعی و با همکاری برخی نهادهای اجتماعی سعی در کاهش و یاکنترل این پدیده داشته است. در این رویکرد میتوان از طریق ارائه مشاوره، شناسایی و سازماندهی نمودن کوشیده است با جلباعتماد آنها زمینه ی بازگشت ایشان به اجتماع را فراهم آورد. این رهیافت دارای نکات قابل تاملی است ازجمله تامین مالی و ایجادزمینه مناسب برای امرارمعاش این کودکان تا در سایه امنیت اجتماعی و اقتصادی اصلاح و به عناصر مفید اجتماعی بدل شوند.

Keywords:

کودکان کار , متروی تهران , بحران اجتماعی