بررسی رابطهی توانمندسازی و کارآفرینی سازمانی با رضایت شغلی

هدف این مقاله بررسی وضعیت و ارتباط مولفههای توانمندسازی و کارآفرینی سازمانی و هریک از ابعاد آن ها با رضایت شغلی کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول است. مولفه توانمندسازی براساس مدل باون و لاولر، مولفه کارآفرینی سازمانی با تاکید بر رویکرد ویژگی های شخصیتی براساس مدل کوارتکو و همکارانش و همچنین رضایت شغلی براساس مدل جهانی تک سوالی مورد سنجش قرار گرفت. متناسب باهدف مقاله، دو فرضیه اصلی و ده فرضیه فرعی تدوین شده است. جامعه آماری تحقیق 355 نفر از کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول است که تعداد 152 نفر از آن ها به روش نمونهگیری تصادفی طبقهای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده جهت جمع آوری دادهها پرسشنامه است که بخش اول آن رضایت شغلی، بخش دوم شامل توانمندسازی با چهار بعد تسهیم اطلاعات، اعتماد، آموزش و پاداش و بخش سوم شامل کارآفرینی سازمانی با چهار بعد خطرپذیری، استقلال، توفیق طلبی و هدف گرایی میباشد. پایایی آن ها از طریق ضریب آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. به کمک نرم افزار SPSS ارتباط معنادار و میزان همبستگی هر یک از مولفههای توانمندسازی و کارآفرینی سازمانی و ابعاد آنها با رضایت شغلی بررسی شد. سپس با استفاده از نرم افزار LISREL مدل معادله ساختاری برای آزمون مدل فرضی به کار رفت و اثرات مستقیم و غیرمستقیم این عوامل بر رضایت شغلی کارکنان کشف شدند. نتایج آزمون ها نشان دادند که هر یک از مولفههای توانمندسازی وکارآفرینی سازمانی و ابعاد آن ها با رضایت شغلی ارتباط معناداری دارند، لیکن تنها بعد آموزش با رضایت شغلی رابطه معنادار پیدا نمیکند.مدل اولیه تحقیق پس از آزمون معادله ساختاری با دادهها برازش مطلوب نداشت. لذا مسیر پارامتر آموزش از مدل حذف شد و همه شاخصهای برازش مدل، بهبود یافتند و کارآفرینی سازمانی با اثر کلی 0/57 نقش معناداری در تعیین رضایت شغلی کارکنان دارد. ضریب مستقیم و غیرمستقیم توانمندسازی با رضایت شغلی به ترتیب 0/96 و0/13 است، لذا توانمندسازی از طریق کارآفرینی سازمانی اثر کلی 1/09 بیشتری بر رضایت شغلی دارد.

Keywords:

توانمندسازی , کارآفرینی سازمانی , رضایت شغلی