تبلور تصویر انسان در آینه اشعار متنبی

متنبی ازشاعران وحرب سرایان نامور ادب عرب دردوران بازگشت عصرعباس یت که شمشیربیان شعری خویش رادر اکثرزمینه ها ومضامین شعریازنیام برکشیده وبه جزالت واستواری سخن سرایی نموده است. یکی ازمحورهای بسیارمهم و اصیل در شعرمتنبی که عموما محوراهتمام او بودهوجلوه گری خاصی درلابه لای کلمات رنگین اودارد"انسان "است باتمام خصوصیات واقتضاءاتش درحالات واطوارمختلف که شاهدبرجسته سازیابعاد مختلف شخصیتی آن در شعرمتنبی ازجمله غزل وفخرومدیحه وو صف وهجوورثاءو...د یگرزمینه ها هستیم. جالب آنست که انسان درهر یکازاغراض شعری متنبی دارای شخصیتی خاص ومنحصربفرد وبرخا سته ازکشاکش تعابیرآن غرض شعری خاص است. برای مثال تصویری کهازانسان درهجویات متنبی جلوه می کند چیزی متفاوت ازرخ نمایی انسان درمدا یح ویا اوصاف ودیگرژانرهای شعری اوست. بنابرا ین با درکی عمیقواستواردربحبوحه کلمات شعری او، تصاویری گونه گون وتمام قدازانسا ن، دراطواروقامت های مختلف خودبرای خواننده نمودپیدامی کند، که دراینمقاله برآنیم تاگوشه هایی ازاین جلوه گری رادراشعارمتنبی به نظاره بنشینیم.

Keywords:

عصر عباسی , متنبی , تصویرانسان , اغراض شعری