بررسی اثر فواصل آبیاری و مقادیر مختلف هیدروژل بر عملکرد و اجزای عملکرد چای ترش Hibiscus sabdariffa

یکی از مهم ترین تنش های زیستی که هم اکنون کشاورزی را در معرض تهدید قرار داده است تنش خشکی است. از این رو جهت کاهش خسارات ناشی از تنش خشکی آزمایشی به صورت کرت های در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به صورت مزرعه ای در سال ۱۳۹۴ در شهر سراوان اجرا شد. تیمارها تشکیل شدند از دور آبیاری به عنوان کرت اصلی در ۳ سطح شامل آبیاری ۶، ۹ و ۱۲ روز یکبار؛ و هیدروژل به عنوان کرت فرعی در ۳ سطح شامل ۰، ۵ و ۱۰ کیلوگرم در هکتار. در این آزمایش صفات ارتفاع بوته، تعداد و وزن کپسول، وزن بذر، وزن خشک بوته و عملکرد کاسبرگ، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیشترین مقدار عملکرد کاسبرگ از ترکیب تیماری دور آبیاری ۶ روز یکبار و هیدروژل ۵ کیلوگرم در هکتار به دست آمد. همچنین مصرف ۵ و ۱۰ کیلوگرم در هکتار هیدروژل با فواصل بیاری هر ۳ روز یکبار تواست عملکردی مشابه با تیمار هر ۶ روز آبیاری و بدون کاربرد هیدروژل تولید نماید. آبیاری با فواصل هر ۱۲ روز یکبار و عدم مصرف هیدروژل نیز سبب کاهش چشمگیر صفات مورد بررسی شد

Keywords:

تنش , چای ترش , عملکرد , گیاه دارویی , هیدروژل