تبیین ارتباط بین عدالت محوری و پاسخگویی به نیازهای انسانی در معماری

عدالت به مفهوم قرارگیری هر چیز سرجای خود، در نظام آفرینش و در ساخته های بشری ازجمله معماری اهمیت زیادی دارد. آنچه در این پژوهش به آن پرداخته میشود؛ اهمیت و ضرورت توجه به عدالت در معماری و چگونگی تاثیر عدالت در شکل گیری معماری میباشد. چون علاوه بر عدالت محوری، سلیقه گرایی و انجام کار طبق هوس و سلیقه معمار نیز در ایجاد معماری موثر است، بررسی و تحلیل نقش این دو مقوله یعنی هوس گرایی و عدالت محوری درراستای خلق آثار معماری حائز اهمیت است. عدالت محوری یکی از امور عقلانی و منطقی میباشد و از طرفی پاسخگویی به نیازهای انسان نیز از اهداف مهم و معقول معماری به شمار میرود. بنابراین مطالعه و تحلیل تاثیر ابعاد انسان، امور فطری و نیازهای او در شکل گیری معماری می تواند به تبیین نقش عدالت محوری در معماری کمک نماید. در این پژوهش با توجه به تبیین ابعاد عدالت و چگونگی پاسخگویی به نیازها در معماری، به روش تجزیه و تحلیل و استدلال منطقی این نتیجه به دست می آید که تمام ابعاد عدالت در معماری به نوعی در راستای پاسخگویی به نیازها هستند. البته برخی از مراتب نیاز های انسان و پاسخ به آنها در معماری ممکن است در نگاه اول با ابعاد عدالت منطبق نباشد ولی با توجه به عقلانی بودن توجه به نیازها در معماری، با یک نگاه عمیق تر می توان گفت که پاسخگویی به همه مراتب نیازها خود عین عدالت محوری است. یعنی با این توضیحات باتوجه به مراتب نیازهای انسان و لزوم پاسخگویی به آنها بر مبنای امور عقلی، حتی سلیقه گرایی و نوگرایی نیز که در پاسخ به نیاز شهرتطلبی انسان می باشند، میتواند از امور عدالت محور به شمارآید.

Keywords:

عدالت محوری , هوس گرایی , نیازهای انسانی