تغییرات بلندمدت مساحت جنگلهای مانگرو با استفاده از شاخص های مانگرو روی سری زمانی تصاویر لندست در جاسک استان هرمزگان

پایش تغییرات مساحت جنگل های مانگرو می تواند به مدیریت پایدار و حفاظت موثر آنها کمک کند. در بخش اول مطالعه حاضر با مقایسه چهار شاخص پرکاربرد پوشش گیاهی و چهار شاخص مانگرو، شاخص بهینه برای شناسایی مانگروها انتخاب شد. سپس با استفاده از آن، تغییرات مساحت جنگل های مانگرو در سه رویشگاه بندر جاسک، خور سورگلم و خور گابریک در منطقه جاسک در یک دوره زمانی بلندمدت (سال های ۱۹۹۰، ۲۰۰۰، ۲۰۱۰، ۲۰۲۰) روی تصاویر ماهواره لندست مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد از میان شاخص های مورد بررسی، شاخص های مانگرو در مقایسه با شاخص های پوشش گیاهی از کارایی بیشتری برخوردار بودند. همچنین شاخص SMRI (Submerged Mangrove Recognition Index) در شناسایی مانگروها بهترین عملکرد را داشت. با استفاده از شاخص مذکور، نقشه جنگل های مانگرو در هر سه رویشگاه و در چهار سال با حداقل و حداکثر صحت ۰/۹۳ و ۰/۹۸ در طبقه مانگرو تهیه شد. مساحت جنگل های مانگرو در منطقه جاسک از سال ۱۹۹۰ (۵۴۱/۷ هکتار) تا سال ۲۰۰۰ (۵۵۱/۱ هکتار)، سال ۲۰۱۰ (۶۶۷/۳ هکتار) و سال ۲۰۲۰ (۱۱۱۷/۱ هکتار) افزایش داشته اند. این روند افزایشی از سال ۱۹۹۰ به ۲۰۰۰ و بعد ۲۰۱۰ نسبتا کند بوده ولی در فاصله سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰ افزایش مساحت روند سریعتری به خود گرفته است.

Keywords:

شاخص مانگرو , منحنی مشخصه نسبی عملکرد , سطح زیر منحنی , SMRI , SVM