بررسی نقش میانجی گری بهزیستی روان شناختی در رابطه بین ذهن آگاهی و کیفیت رابطه والد –کودک

کنشهای متقابل ابتدایی میان مادر و فرزند از کیفیتی برخوردار است که لازمه رشد اولیه کودک است. به عبارتی دیگر، در محیط خانواده که به واقع جامعهای محدود است، کنش و واکنشهای میان اعضاء و به ویژه کیفیت رابطه والد - کودک تاثیر بسزایی در افزایش یا کاهش مشکلات موجود دارد. در این راستا، پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش میانجی گری بهزیستی روانشناختی در رابطه بین ذهن آگاهی و کیفیت رابطه والد - کودک انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری آن را مادران دارای کودک ۷ تا ۱۱ ساله در شهرستان بجنورد در مدارس شرافت، نیازی مقدم، ولایت، وحدت، یاس، نسترن و پیامبر اعظم در سال تحصیلی ۱۴۰۰ - ۱۳۹۹ به تعداد ۷۰۰ نفر تشکیل داد که از این میان، ۲۰۰ نفر بر اساس حداقل حجم پژوهش-های توصیفی، با کمک روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه رابطه والد- کودک پیانتا (۱۹۹۴)، پرسشنامه پنج وجهی ذهن آگاهی بائر، اسمیت، هاپکینز، کریتمور و تونی (۲۰۰۶) وپرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۹۵) بود. تجزیه و تحلیل داده ها نیز با استفاده از نسخه ۲۲ نرم افزار spss، نرم افزار PLS انجام شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که ذهن آگاهی به وسیله نقش میانجی گری بهزیستی روانشناختی با کیفیت رابطه والد و کودک مرتبط است و همچنین متغیر ذهن آگاهی قادر است از طریق بهزیستی روان شناختی ۱۸/۷ درصد از تغییرات کیفیت رابطه ی والد و کودک را بیان کند. با توجه به نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر، پیشنهاد میشود متخصصان و مسئولان، برگزاری دوره های آموزشی ذهن آگاهی، بهزیستی روانشناختی را برای والدین جدی بگیرند و بدین طریق گام موثری در بهبود رابطه والد و کودک بردارند.

Keywords:

بهزیستی روانشناختی , ذهن آگاهی , کیفیت رابطه والد - کودک.