تاثیر رهبری تحول گرا بر عملکرد کارکنان خط مقدم بیمارستان ها: نقش تعدیل کنندگی شخصیت فوق فعال

هدف این پژوهش بررسی رهبری تحول گرا بر عملکرد کارکنان خط مقدم بیمارستان با نقش تعدیل کنندگی شخصیت فوق فعال را است و همچنین به نقش میانجی تعامل کاری و شناسایی سازمانی در رابطه بین رهبری تحول گرا و عملکرد شغلی و رفتار شهروندی سازمانی در سازمان می پردازد. پژوهش حاضر از نوع پژوهش های توصیفی پیمایشی هست و برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استفاده شده و با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای که بین پرستاران خط مقدم بیمارستان های خصوصی شهر تبریز با حجم نمونه ۲۴۶ نفر پخش شده است.داده ها با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری با روش حداقل مربعات جزئی و با نرم افزارهای Smart PLS۳ و SPPS۲۶ تجزیه وتحلیل شده است. نتایج نشان داد که رهبری تحول گرا تاثیر مثبت و معناداری بر عملکرد کارکنان دارد و شخصیت فوق فعال رابطه بین رهبری تحول گرا و تعامل کاری و شناسایی سازمان را تعدیل نمی کند؛ تعامل کاری میانجی رهبری تحول گرا با عملکرد شغلی و رفتار شهروندی سازمانی در سازمان است درحالی که شناسایی سازمانی فقط میانجی رهبری تحول گرا و رفتار شهروندی سازمانی در سازمان است. این پژوهش بیان می کند که سرپرستان چگونه با توجه به علایق و آرمان های کارکنان خود به آن ها انگیزه بدهند تا با حس تعلق بیشتر و باقدرت، فداکاری و جذب در سازمان خود عملکرد بهتری داشته باشند.

Keywords:

رهبری تحول گرا , شناسایی سازمانی , تعامل کاری , شخصیت فوق فعال , عملکرد شغلی