بررسی چند مولفه معنا از کتاب معنادرمانی ویکتور فرانکل و تطبیق آن با مثنوی معنوی مولوی
Publish place: The first conference on literary symmetry (comparative literature) in Persian, Arabic and English
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 534
This Paper With 19 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
COLITCONF01_002
تاریخ نمایه سازی: 7 بهمن 1400
Abstract:
انسان دنیای مدرن، انسانیاست که با تمام امکانات و توانایی های صنعتی مدرن از همه امکانات مادی برخوردار شده اما هنوز خلا وکمبودی در وجود خودش احساس می کند. تابحال مذاهب راهکارهایی برای مقابله با این احساس نیاز ارائه دادهاند. علوم انسان شناسی و روانشناسی نوین نیز با اظهار نظریه های مختلف در سدد پاسخگویی به این مسئله در آمده اند. یکی از مهمترین نظریه های، نظریه معنادرمانی (لوگوتراپی) دکتر فرانکل است. وی بر این باور است که "تلاش برای یافتن معنا در زندگی اساسیترین نیروی محرکهی هر فرد در دوران زندگی اوست". مولانا نیز از در لابلای کتاب مثنوی با ابیاتی زیبا از این اهمیت وجستجو و این میل درونی ، سخن میگوید. در این مقاله پژوهشگر با هدف بیان ویژگی های معنادرمانی در مثنوی به مطالعه مثنوی -از این دیدگاه-می پردازد. نظریه معنادرمانی دکتر فرانکل را بررسی و با استخراج این مولفه ها از مثنوی آنها را بایگدیگر مطابقت داده، تا بتواند گامی به سوی شناخت یک گوشه از دنیای مثنوی بردارد.
Keywords:
Authors
اسماعیل احمدی
کارشناسی ارشد ادبیات، دانشگاه ولیعصر رفسنجان