مروری توصیفی بر درمانهای درد مزمن با تکنیک تحریک الکتریکی فراجمجمه ای مغز (tDCS)

مقدمه: درد تجربهای حسی و روانی از ناراحتی است که عموما با آسیبهای واقعی یا تهدیدکننده ی بافتها در ارتباط است و نقش هشداردهنده دارد. ولی دردهای مزمن نه تنها نقش هشداردهنده ندارند، بلکه تاثیرات منفی زیادی بر ابعاد مختلف زندگی دارند. در دهه های اخیر، تکنولوژیهای تحریک مغز، به طور روزافزون برای درمان و کنترل درد استفاده میشوند. در این مقاله مروری، به بررسی مطالعاتی که تکنیک تحریک الکتریکی فراجمجمه ای مغز (tDCS) را برای درمان درد به کار برده اند، پرداخته شده است.روش شناسی: این پژوهش، یک مطالعه مروری توصیفی است که در آن جمع آوری اطلاعات از طریق جستجو در سایتهای Elsevier، Science Direct، Medline، Cochrane Library، محدود به زبان فارسی و انگلیسی و با استفاده از کلمات کلیدی درد مزمن، درمان، تحریک الکتریکی فراجمجمه ای مغز، Chronic pain, treatment, tDCS، صورت گرفت. از بین مطالعات، مواردی که در آنها، پروتکل درمان مورد استفاده یک پروتکل معتبر بود، محتوای پروتکل شامل درمان با tDCS بود، پروتکل درمان مختص بیماران با درد مزمن بود، و تعداد جلسات کمتر از ۴ جلسه نبود، انتخاب شدند. با توجه به سن کم تکنولوژی های تحریک مغزی، و کمبود مطالعات درباره کاربرد این تکنیک ها برای دردهای مزمن، و با توجه به ملاک های ورود اشاره شده، فقط ۲۳ مقاله برای تجزیه و تحلیل انتخاب شدند. مقالات انتخاب شده در سه طبقه؛ دارای استراتژیهای فعلی شامل tDCS قشر حرکتی اولیه، tDCS جلوی مغز و tDCS همراه با مداخلات رفتاری، قرار گرفتند.نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه مروری، از بین استراتژی های فعلی، بیشترین تایید برای اثربخشی را تحریک الکتریکی فراجمجمه ای قشر حرکتی اولیه (ناحیه (M۱ به میزان ۲ میلی آمپر، و عمدتا با حداقل ۱۰ جلسه ۲۰ دقیقه ای، دریافت کرده است. البته، مکانیسم های عصبی زمینهای باید به طور کامل کشف شوند.

Keywords:

درد مزمن , درمان , تحریک الکتریکی فراجمجمه ای مغز (tDCS) , ناحیه M۱ مغز , قشر اولیه حرکتی