روش های مبتنی بر مدل سازی اطلاعات ساخت(BIM)، برای مدیریت انتهای چرخه حیات ساختمان ها

جداسازی قطعات و اجزا ساختمان در زمان تخریب(DfD)، یکی از شیوه های نوظهور و در عین حال چالش برانگیز برای مدیریت کارامد پایان عمر ساختمان است. یعنی، با به کارگیری این روش، می توان مواد اولیه ساختمان در حال احداث را، از اجزا و عناصر ساختمان در حال تخریب برداشت نمود. این موضوع، باعث صرفه جویی بزرگی، در مصرف انرژی نهفته، می شود. در حال حاضر، توجه به انرژی نهفته، اهمیت فزاینده ای یافته است. زیرا ممکن است، با انرژی مورد نیاز برای عملکرد آن، برابر باشد. از طرفی نیز، تخریب ساختمان ها، در انتهای حیات آن ها، منجر به افزایش ضایعات ساختمانی شده و تاثیر نامطلوبی بر محیط می گذارد. بنابراین، استفاده مجدد از عناصر و اجزای ساختمان در حال تخریب، بسیار کمک کننده است. موثرترین عامل در این فرایند، استفاده از قطعات پیش ساخته و اتصالات قابل جدا شدن است. اطلاعات این قطعات، بایستی از فایل سه بعدی تهیه شده در فرایند بیم، استخراج گردد. برای شناسایی اطلاعات این عناصر، یک بانک دیجیتالی از مواد و اجزا ساختمان با فرایند بیم و با استفاده از یک برنامه کاربردی مبتنی بر وب مانند PHP و MYSQL ، تعریف می شود. برای این کار، قطعات را، با کدهای مخصوص برچسب گذاری کرده و برنامه ریزی زمانی ، برای استفاده از آن ها لحاظ می شود. این تحقیق به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده است. هدف از آن، درک چگونگی طراحی با هدف جداسازی قطعات و اجزای ساختمان، با کمک بیم و چگونگی تاثیر آن بر فرایند طراحی است.

Keywords:

طراحی با هدف جداسازی قطعات(DfD) , مدل سازی اطلاعات ساخت(BIM) , پایان عمر ساختمان(EoL) , انرژی نهفته(EE) , بانک دیجیتالی مصالح و اجزا ساختمانی