بررسی تطبیقی بافت فرسوده شهری محله های قدیمی از منظر پایداری اجتماعی( نمونه موردی: منطقه۳ - شرق میدان نقش جهان و منطقه۵-محله جلفا)

با گسترش شهرها ورشد جمعیت ومواجه شدن با فرسایش بافت در محلات و کاهش مدیریت در زندگی انسانها، پایداری اجتماعی در بافت های تاریخی در محلات کاهش یافته است. هدف از پژوهش: شناخت شاخص های پایداری و بررسی بافت فرسوده و ارائه راهکارهای یرای ارتقا پایداری اجتماعی بوده است؛ سوال این پژوهش بدین قرار است: چه راهکارهای برای بهبود بافت فرسوده از منظر پایداری اجتماعی میتوان مطرح نمود؟ روش تحقیق بصورت توصیفی -تحلیلی و مورد پژوهی بوده و جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای ومیدانی با استفاده از منابع :کتب، مقالات، اطلاعات سازمان ها، پرسشنامه، انجام شده است. بخش قابل توجهی از اطلاعات موردنیاز این تحقیق با تکیه بر پرسشنامه با مضامین اجتماعی، اقتصادی و کالبدی صورت پذیرفته است. در محله جلفا مشارکت مردم وبومی بودن افراد باعث شده که بدنه شهری و کاربری ها مختلف مرمت شدند وبه صورت کارآمد با نیاز ساکنین باشند. محله شرق میدان نقش جهان از نظر تجاری، میراث فرهنگی وجاذبه های گردشگری از ارزش بالای برخوردار است و بررسی اثرات پایداری درطرح های اجراشده درمحله می تواند نقاط قوت وضعف رابرای متصدیان درامربهسازی ونوسازی مشخص کند. نتیجه حاصل از این پژوهش بدین قرار است که در طرح ها و مداخلات آتی درزمینه ساماندهی محلات ، سازمان های ذی ربط به مواردی همچون میزان تمایل ساکنین به مشارکت توجه ویژه داشته باشند. ضمن آنکه در این زمینه از شیوه هایی بهره گرفته شود که متحمل هزینه های مالی سنگین برای ساکنین نباشد و همچنین با ارائه تسهیلات و امتیازات ویژه آنان را به فعالیت در ساماندهی بافت محله وایجاد کاربریهای فرهنگی واجتماعی (موزه واقامتهای اسکان برای گردشگران وهتل ....) تشویق نمایند.

Keywords:

بافت فرسوده , , نقش جهان , محله , پایداری اجتماعی