جستاری بر شاخص های انعطاف پذیری میادین شهری؛ مطالعه موردی میدان نقش جهان اصفهان و میدان تویلری پاریس

از ویژگی های بارز فضاهای عمومی امروزی نیاز به انعطاف پذیری و قابلیت تکامل فضا چه در زمینه ی کالبدی و عملکردی و چه در زمینه ی اجتماعی است. یکی از مهمترین مسائل شهری در کشور ما کمبود فضاهای شهری انعطاف پذیر است. انعطاف پذیری فضا این امکان را می دهد که فضا در هر زمان با تغییر نوع رویداد با کمترین تغییرات کالبدی با آن رویداد هماهنگ گردد و فرصت و بستر تعاملات ساکنین و فرصت های متنوع حیات جمعی ایجاد گردد. هدف اصلی این پژوهش دستیابی به شاخص های انعطاف پذیری میادین شهری و بررسی آنها در دو نمونه فضای شهری است. نوع این پژوهش توصیفی – تحلیلی است و روش گردآوری داده ها بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و مشاهده است. در این پژوهش پس از تدوین چارچوب ارزیابی انعطاف پذیری بر مبنای ادبیات موجود در حوزه انعطاف پذیری میادین شهری، دو میدان نقش جهان اصفهان و تویلری پاریس بر اساس شاخص های به دست داده شده مورد ارزیابی کیفی قرار گرفته اند. یافته های پژوهش موارد اشتراک و افتراق شاخص های انعطاف پذیری در دو میدان را نشان داد که مهم وجه اشتراک دو میدان وجود عناصر یادمان و پیوستگی عملکردی و مهم ترین وجه افتراق، نبود لبه فعال در میدان تویلری پاریس میباشد.

Keywords:

انعطاف پذیری , میدان شهری , میدان نقش جهان اصفهان , میدان تویلری پاریس